عمل پروتز پکسی چیست؟

بالا کشیدن یا لیفت سینه که با عنوان ماستوپکسی نیز شناخته می‌شود، با برداشتن پوست اضافی سینه و کشیدن بافت های مجاور، سینه را بالا کشیده و به آن شکل می‌دهد. گاهی به مرور زمان هاله نوک سینه بزرگ می‌شود که با جراحی سینه، این ناحیه کوچک می‌شود.

شاید برایتان جالب باشد بدانید عمل لیفت و پروتز سینه در سال‌های اخیر به یکی از عمل‌های پرطرفدار و پرمتقاضی تبدیل شده است. آمارهای جدید انجمن جراحان پلاستیک آمریکا نشان می‌دهد که از سال ۲۰۰۰، میزان عمل‌های سینه ۷۰ درصد رشد کرده و آمار آن از پروتز سینه دو برابر بیشتر شده است. علاوه بر این، پروتزپکسی هم از عمل‌های رایج سینه محسوب می‌شود.

آشنایی با پروتزپکسی

پروتزپکسی که در اصطلاح انگلیسی به عنوان Augmentation Mastopexy  شناخته می‌شود، ترکیبی از جراحی لیفت سینه (ماستوپکسی) و جراحی پروتز سینه (بزرگ‌کردن سینه) است. در این روش، همزمان با لیفت سینه برای کاهش افتادگی و بهبود فرم، از پروتز سینه استفاده می‌شود تا حجم و اندازه سینه‌ها نیز افزایش یابد.

در مواردی که سینه‌ها به دلیل افزایش سن، بارداری، یا کاهش وزن دچار افتادگی شده‌اند، لیفت سینه به تنهایی نمی‌تواند حجم از دست رفته را بازیابی کند. در چنین مواردی، ترکیب لیفت با پروتز باعث می‌شود نه تنها سینه‌ها به حالت سفت و بالا کشیده شوند، بلکه حجیم‌تر و گردتر نیز به نظر برسند. این تکنیک به بیماران کمک می‌کند تا به طور همزمان از فواید دو جراحی بهره‌مند شوند و نتایج جامع‌تری را تجربه کنند.

تاریخچه پروتزپکسی

پروتزپکسی به‌عنوان یکی از روش‌های جراحی پلاستیک، در طول دهه‌های گذشته تکامل یافته است. اولین تلاش‌ها برای ترکیب پروتز و لیفت سینه به دهه 1970 بازمی‌گردد. در آن زمان، جراحان پلاستیک با چالش‌های خاصی مواجه بودند. انجام هم‌زمان دو عمل نیاز به تکنیک‌های دقیق و برنامه‌ریزی مناسب داشت، زیرا تغییر شکل و قرارگیری هم‌زمان ایمپلنت و لیفت سینه می‌توانست نتایج غیرقابل‌پیش‌بینی و عدم تقارن ایجاد کند.

یکی از پیشگامان این حوزه، دکتر پیتر ویدن در مقاله‌ای در سال 2003 روشی به نام “تیلور تاک” را معرفی کرد که به جراحان این امکان را می‌داد تا قبل از برش پوست، شکل نهایی سینه را ارزیابی و تغییرات لازم را انجام دهند. این تکنیک به جراح کمک می‌کرد تا خطاها در محل قرارگیری نوک سینه و نتایج جراحی کاهش یابد. امروزه، با پیشرفت‌های بیشتر در فناوری و تکنیک‌های جراحی، این روش تکامل یافته و نتایج بهتر و قابل پیش‌بینی‌تری را به همراه دارد.

مشکلات افتادگی سینه و تاثیرات آن بر آناتومی بدن

افتادگی سینه یا پتوز یکی از مشکلات شایع در میان زنان است که به دلیل عوامل متعددی مانند بارداری، شیردهی، افزایش سن و کاهش وزن رخ می‌دهد. آناتومی سینه و ساختارهای پشتیبان آن در ایجاد و شدت این مشکل نقش مهمی دارند. در ادامه به بررسی دقیق‌تر هر یک از بخش‌های مرتبط با افتادگی سینه و نحوه تأثیرگذاری آنها خواهیم پرداخت.

بافت غددی و چربی سینه

سینه‌ها از دو نوع بافت اصلی تشکیل شده‌اند: بافت غددی و بافت چربی. این دو بخش نقش‌های متفاوتی دارند، اما هر دو می‌توانند با گذر زمان تحت تأثیر تغییرات طبیعی بدن قرار بگیرند:

• بافت غددی:

این بخش از سینه مسئول تولید شیر در دوران بارداری و شیردهی است. با افزایش سن یا پس از پایان دوره شیردهی، بافت غددی ممکن است کوچک‌تر یا تغییر شکل پیدا کند، که می‌تواند منجر به از دست دادن سفتی و حجم سینه‌ها شود.

• بافت چربی:

بیشتر حجم سینه‌ها از بافت چربی تشکیل شده است. میزان چربی در سینه‌ها می‌تواند بسته به عواملی مانند تغییرات وزن، سطح هورمون‌ها و افزایش سن متغیر باشد. کاهش چربی در سینه‌ها، به خصوص در دوران کاهش وزن شدید، باعث کاهش حجم کلی و افتادگی بیشتر سینه‌ها می‌شود.

با تغییرات در بافت‌های غددی و چربی، شکل و ظاهر سینه‌ها تغییر می‌کند و این امر به مرور منجر به افتادگی سینه می‌شود.

تضعیف رباط کوپر

رباط کوپر یک شبکه فیبری است که به عنوان ساختار پشتیبان طبیعی سینه‌ها عمل می‌کند. این رباط‌ها سینه را در محل و موقعیت مناسب نگه می‌دارند. با گذر زمان و تحت تأثیر عواملی مانند نیروی جاذبه، بارداری، شیردهی و افزایش سن، این رباط‌ها تضعیف می‌شوند. تضعیف رباط کوپر باعث می‌شود که سینه‌ها توانایی حفظ شکل و استحکام خود را از دست بدهند و به سمت پایین افتادگی پیدا کنند.

نیروی جاذبه نیز نقش مهمی در تضعیف رباط‌ها دارد؛ این نیرو به مرور زمان فشار مستمری بر سینه‌ها وارد می‌کند که به افتادگی آن‌ها کمک می‌کند. با تضعیف بیشتر رباط‌ها، سینه‌ها به شکل قابل توجهی افتادگی پیدا می‌کنند و نیاز به جراحی‌های اصلاحی مانند لیفت سینه (ماستوپکسی) بیشتر می‌شود.

درجات افتادگی یا پتوز سینه

افتادگی سینه‌ها به درجات مختلف تقسیم‌بندی می‌شود که هر کدام نیاز به رویکرد متفاوتی در درمان دارند. این تقسیم‌بندی بر اساس موقعیت نوک سینه نسبت به چین زیر سینه انجام می‌شود:

• پتوز درجه اول:

در این مرحله، نوک سینه تقریباً در سطح چین زیر سینه قرار دارد. این نوع افتادگی خفیف است و ممکن است بیمار هنوز از ظاهر سینه‌های خود راضی باشد، اما نشانه‌های اولیه افتادگی را می‌توان مشاهده کرد.

• پتوز درجه دوم:

در این حالت، نوک سینه در زیر چین سینه قرار می‌گیرد اما همچنان به سمت جلو متمایل است. این درجه از افتادگی معمولاً پس از بارداری یا کاهش وزن شدید مشاهده می‌شود. در این حالت، شکل سینه تغییر کرده و نوک سینه پایین‌تر از سطح طبیعی خود قرار می‌گیرد، اما هنوز کاملاً به سمت پایین متمایل نیست.

• پتوز درجه سوم:

این شدیدترین درجه افتادگی است، جایی که نوک سینه به طور قابل توجهی زیر چین سینه قرار گرفته و به سمت پایین متمایل است. در این حالت، افتادگی سینه به حداکثر خود رسیده و نیاز به جراحی لیفت سینه یا پروتزپکسی بیشتر احساس می‌شود. نوک سینه کاملاً رو به پایین است و این وضعیت به شکل ظاهری سینه‌ها به طور قابل توجهی تأثیر می‌گذارد.

عوامل مؤثر بر افتادگی سینه

• بارداری و شیردهی:

تغییرات هورمونی و افزایش حجم سینه‌ها در دوران بارداری و شیردهی باعث کشیده شدن بافت‌های سینه و تضعیف رباط کوپر می‌شود. پس از پایان دوره شیردهی و بازگشت سینه‌ها به اندازه طبیعی، افتادگی به وضوح بیشتری مشاهده می‌شود.

• افزایش سن:

با افزایش سن، بافت‌های پیوندی و پوست انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند و رباط کوپر نیز به مرور زمان ضعیف می‌شود. این امر منجر به کاهش استحکام سینه‌ها و افتادگی آن‌ها می‌شود.

• کاهش وزن شدید:

کاهش وزن به خصوص به صورت سریع می‌تواند باعث از بین رفتن چربی‌های سینه شود. وقتی بافت چربی کاهش یابد، پوست اضافی باقی می‌ماند که منجر به شل شدن و افتادگی سینه‌ها می‌شود.

• نیروی جاذبه:

تأثیر نیروی جاذبه بر سینه‌ها یکی از دلایل اصلی افتادگی است. به خصوص در زنانی که سینه‌های بزرگی دارند، این نیرو به مرور زمان تأثیرات بیشتری خواهد داشت و باعث شل شدن و افتادگی سینه‌ها می‌شود.

به طور کلی، درک آناتومی سینه و فرآیندهایی که منجر به افتادگی آن می‌شوند، می‌تواند به شما کمک کند تا بهتر متوجه اهمیت جراحی‌های اصلاحی مانند پروتزپکسی شوید.

روند جراحی پروتزپکسی چگونه است؟

پروتزپکسی، ترکیبی از لیفت و پروتز سینه است که به بهبود شکل، حجم و سفتی سینه‌ها کمک می‌کند. این جراحی بسته به شرایط بیمار می‌تواند به صورت یک‌مرحله‌ای یا دو‌مرحله‌ای انجام شود. هر یک از این روش‌ها مناسب بیمارانی با نیازها و شرایط متفاوت است. در ادامه، به بررسی این دو روش و نحوه اجرای آنها می‌پردازیم.

پروتزپکسی یک‌مرحله‌ای

در روش یک‌مرحله‌ای، جراحی لیفت و پروتز سینه به صورت همزمان در یک جلسه انجام می‌شود. ابتدا بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد تا در طول جراحی هیچ دردی احساس نکند. سپس جراح برش‌های لازم را روی سینه ایجاد می‌کند و پروتزها در محل مناسب قرار می‌گیرند. پس از قرارگیری پروتز، پوست اضافی سینه برداشته شده و لیفت سینه انجام می‌شود تا سینه‌ها شکل بهتری به خود بگیرند. این روش به دلیل انجام همزمان هر دو جراحی، باعث می‌شود بیمار تنها یک بار تحت جراحی قرار گیرد و دوره بهبودی کوتاه‌تری داشته باشد.

مزایا:

• یک بار جراحی و بیهوشی
• دوره بهبودی کوتاه‌تر نسبت به جراحی‌های جداگانه
• اصلاح همزمان حجم و شکل سینه‌ها

معایب:

• نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و تکنیک پیشرفته جراح
• مناسب نبودن برای بیمارانی که پوست بسیار نازک یا افتادگی شدید دارند

پروتزپکسی دو‌مرحله‌ای

در روش پروتزپکسی دو‌مرحله‌ای، جراحی لیفت و پروتز در دو جلسه مجزا انجام می‌شود. این روش برای بیمارانی توصیه می‌شود که پوست بسیار نازک یا افتادگی شدید دارند. در مرحله اول، فقط لیفت سینه انجام می‌شود. پس از چند ماه و زمانی که بافت‌ها بهبود یافتند، مرحله دوم که شامل قرار دادن پروتز است، انجام می‌شود.
این روش به جراح اجازه می‌دهد تا ابتدا شکل و موقعیت سینه‌ها را با لیفت اصلاح کند و سپس در مرحله دوم حجم مورد نظر را با پروتز اضافه کند.

مزایا:

• کاهش خطر عوارض در بیمارانی با پوست نازک یا افتادگی شدید
• امکان کنترل دقیق‌تر بر نتایج نهایی
• بهبود بیشتر در فرم و استحکام سینه‌ها قبل از افزودن پروتز

معایب:

• نیاز به دو مرحله جراحی و دوره بهبودی طولانی‌تر
• هزینه بیشتر به دلیل دو جراحی مجزا

زمان بیشتری برای رسیدن به نتیجه نهایی

چرا بدن بعضی از خانم‌ها به پروتزپکسی نیاز پیدا می‌کند؟

فرم سینه‌ی زنان، طی زمان به دلایل مختلفی تغییر می‌کند. در سنین بالاتر بافت سینه، سفتی خود را از دست می‌دهد و می‌توان با انجام لیفت و پروتز سینه، بافت سینه را به فرم اولیه و جوان خود برگرداند.

افتادگی و تغییرات ایجادشده در بافت سینه، اغلب به دلایل زیر اتفاق می‌افتد:

• بارداری
• شیردهی
• تغییرات وزن
• افزایش سن
• نیروی جاذبه
• وراثت

چطور بفهمیم گزینه‌ی مناسبی برای جراحی لیفت و پروتز سینه محسوب می‌شویم یا خیر؟

بهترین کاندیداها برای جراحی لیفت و پروتز سینه این ویژگی‌ها را دارند:

• افرادی که سینه‌های مسطح، کشیده و یا آویزان دارند.
• افرادی که نوک سینه افتاده دارند.
• افرادی که سینه‌هایشان باهم تقارن ندارد.
• اشخاصی که می‌خواهند سینه های بزرگتری داشته باشند.
• اشخاصی که سینه‌هایشان به دلایل مختلف نظیر پیری، بارداری، شیردهی و کاهش وزن دچار شل شدگی و افتادگی شده است.

ضمناً در تمام مراحل تصمیم‌گیری و انجام عمل، این نکته را به خاطر داشته باشید که لیفت و پروتز سینه، عملی کاملا شخصی است و هر کس دلایل خودش را از انجام جراحی دارد.

دوران نقاهت لیفت و پروتز سینه

بلافاصله بعد از انجام لیفت و پروتز سینه، زخم‌ها پانسمان می‌شوند، تا میزان تورم بعد از جراحی کاهش یابد. ضمناً لوله‌ای کوچک و ظریف، به طور موقت در زیر پوست قرار داده می‌شود تا خون و مایعات اضافی را بمکد. پس از گذشت حدود سه روز لوله‌ها و پس از دو هفته بخیه‌ها اگر جذبی نباشند (که معمولا هستند) برداشته می‌شوند.

در ابتدا سینه‌ها دچار درد و تورم خواهد شد. جای زخم‌ها هم قرمز و متورم‌اند، البته این مورد پس از مدتی کاهش می‌یابد. بعد از گذشت حدود یک سال، زخم ها به یکسری خطوط سفید نازک تبدیل شده‌اند که این مورد غیرقابل اجتناب است، به خصوص در اطراف هاله‌ی نوک سینه. خط عمودی به دلیل قرار گرفتن در زیر سینه‌ها کمتر دیده می‌شود.

با پوشیدن یک سینه‌بند مخصوص طی شبانه روز به مدت شش هفته بعد از عمل، زخم‌ها سریعاً بهبود می‌یابند. بعدتر می‌توانید آن را با یک نیم‌تنه یا سوتین ورزشی محکم جایگزین کنید. برای آگاهی کامل درباره چگونگی دوران نقاهت پروتز سینه مطالعه مقاله مراقبت های بعد از پروتز سینه پیشنهاد ماست.

مراقبت از سینه‌ها بعد از لیفت و پروتز سینه

مواردی که باید بعد از جراحی لیفت و پروتز سینه رعایت شوند:

• مصرف دارو جهت تسریع در روند بهبودی
• پرهیز از انجام فعالیت‌های ورزشی تا حدود شش هفته (به تشخیص پزشک)
• بلند نکردن اجسام سنگین
• پرهیز از فشار آوردن به سینه‌ها
• بازگشت “آهسته و تدریجی” به عادات روزمره مثل تمرینات ورزشی

نتایج لیفت و پروتز سینه

نتایج لیفت و پروتز سینه، بلافاصله بعد از جراحی قابل مشاهده می‌باشد. به مرور زمان، تورم از بین می‌رود و خطوط برش‌ها نیز محو می‌شوند و نتیجه‌ی جراحی بهتر نمایان می‌شود.

میزان رضایت فرد از لیفت و پروتز سینه با گذراندن دوران نقاهت و بعد از گذشت ۶ ماه، با از بین رفتن تورم، بیشتر خواهد شد.

به این نکته هم توجه داشته باشید که نتایج لیفت و پروتز سینه، طولانی‌مدت است. بعد از یکسال به خوبی این تغییرات را مشاهده می‌کنید.

اگر شما:

• وزن متعادل خود را حفظ کنید
• زندگی سالمی داشته باشید

فرم جدید سینه شما، به مدت طولانی تری باقی خواهد ماند.

منبع: لینک