عمل بینی شکسته ، شایع ترین آسیب استخوانی در صورت است. با توجه به شیوع زیاد آن، مراجعه کنندگان به مطب و درمانگاه همواره سؤالاتی در مورد نحوه تشخیص آن دارند و این که آیا همواره نیاز به رادیوگرافی هست؟ و زمان جا اندازی و روش جا اندازی آن چگونه است؟ و عوارض و اثرات آن بر روی صورت چیست؟

در این مقاله با مطالب زیر آشنا میشوید:

• شیوع شکستگى بینی
• طبقه بندی بینی شکسته 
• تشخیص شکستگی بینی
• زمان جا انداختن
• روش های عمل بینی شکسته

در ویدیو زیر نمونه جراحی باز بینی توسط دکتر نجف بیگی در اتاق عمل را مشاهده میکنید :

شیوع شکستگى بینی :

شکستگی بینی بیشتر در مردان اتفاق می افتد و نسبت آن حدود ۲ به ۱ در مرد به زن و در سنین ۱۵ تا ۳۰ سال شایع تر هست.

آسیب به صورت در بیماران جوان تر ، بیشتر باعث جابجایی و شکستگی قطعات بزرگ تر استخوان بینی می شود، در حالی که بیماران مسن تر استخوان های شکننده دارند و بیشتر دچار خُرد شدگی استخوان می شوند.

هنگامی که استحکام بینی از دست برود ممکن است تغییرات نامطلوب در ظاهر و عملکرد بینی ایجاد شود. بنابراین جراح گوش و حلق و بینی باید بر مبنای ماهیت و وسعت آسیب، درمان خاصی را در نظر قرار دهد.

٨٠٪‏ شکستگی های بینی در منطقه تبدیل قطعه نازک انتهایی به قطعه ضخیم ابتدایی در یک سوم تا نیمه استخوان بینی است.

شیوع آسیب به صورت در کودکان بسیار کمتر از بالغین است. فاکتورهای فیزیکی مهم در کودکان و اندازه کوچک بینی آن ها باعث می شود که نیروهای شدید را محدود کرده و بافت نرم، در حکم حفاظتی برای اسکلت صورت عمل می کند.

آسیب های بینی در کودکان کم سن و سال بیشتر در غضروف اتفاق می افتد تا استخوان ، قابلیت ارتجاع و نرم بودن غضروف استخوان در کودکان مسئول عدم جابجایی قابل توجه در شکستگی این ساختمان ها است.

طبقه بندی بینی شکسته :

شکستگی های بینی به دو دسته تقسیم می شوند:

انواع کناری : که در اثر نیروی وارد به کنار بینی، باعث فرورفتگی یک سمت و برآمدگی سمت دیگر بینی می شود. این نوع شکستگی شایع تر است .

انواع روبرو : در این حالت آسیب از بالا به صورت و بینی وارد می آید. این نوع شکستگی ناشایع تر است و معمولاً نیاز به نیرویی با انرژی بالایی دارد. در این حالت پُل بینی فرو رفته می شود و تغییر شکل ظاهری مشخصی را ایجاد می کند.

تشخیص شکستگی بینی :

تشخیص شکستگی بینی به دلیل آن که پس از آسیب، تورم ایجاد می شود و تغییر شکل های جزئی را می پوشاند، پس از کاهش تورم، ٢تا۴ روز پس از آسیب انجام می گیرد.

بررسی های رادیولوژیک :

در حالی که ارزیابی رادیولوژیک در بسیاری از مراکز اورژانس به صورت استاندارد انجام می شود ولی در حال حاضر برای شکستگی های معمول بینی، غیر ضروری تشخیص داده شده است.

برخی از مقالات تأثیر بسیار محدودی برای این تصاویر رادیولوژیک در درمان و عوارض بیماری قائل هستند. علاوه بر این نماهای رادیولوژیک، قدیمی یا جدید بودن شکستگی را نشان نمی دهد.

در نهایت این که انجام رادیوگرافی استخوان های بینی به صورت معمول به علل پزشکی قانونی دیگر ارزش ندارد.

درمان شکستگی بینی بر اساس ارزیابی از ظاهر و عملکرد آن انجام می شود و توجیهی برای انجام رادیوگرافی معمول به دنبال یک صدمه به بینی وجود ندارد.

با این وجود اگر پس از انجام معاینات بالینی، شک به آسیب های قسمت میانی صورت وجود داشت، رادیوگرافی صورت باید انجام شود.

در کودکان ارزش بررسی رادیولوژیک آسیب بینی حتی از بالغین هم کمتر است زیرا که اغلب آسیب ها در اسکلت غضروفی رخ می دهد که دو سوم ساختمان بینی آن ها را تشکیل می دهد و در رادیوگرافی دیده نمی شود.

زمان جا انداختن :

تورم قابل ملاحظه بافت های نرم بینی و اطراف آن می تواند درمان مؤثر اولیه را محدود کند. بین ۵ تا ۱۰ روز پس از آسیب ،  استخوان های بینی تا حدی جوش خورده و حرکت دادن آن ها مشکل می شود.

تثبیت استخوان به طور معمول در عرض ۲ تا ۳ هفته در بیماران جوان و سالم ایجاد می شود. در کودکان ، تثبیت شکستگی بینی به زمان حدود یک چهارم تا نصف بالغین نیاز دارد.

جراح بینی باید زمانی را برای جا انداختن انتخاب کند که ارزیابی درستی قابل انجام است و استخوان ها هنوز متحرکند.

جا انداختن به روش بسته باید بین روزهای ۳ تا ۷ در کودکان و ۵ تا ۱۰ روز در بالغین انجام شود. در بیمارانی که مقدار تورم خیلی کم است ، جا انداختن زودتر انجام می شود.

هنگامی که  آسیب های قابل توجه دیگری وجود دارد ، جا انداختن شکستگی بینی اولویّت ندارد و می توان آن را به تأخیر انداخت.

روش های عمل بینی شکسته :

دو روش جا اندازى وجود دارد:

 عمل بینی شکسته ؛ جا انداختن بسته:

به عنوان درمان استاندارد بیشتر شکستگی های بینی ، مدت های زیادی است که مورد استفاده قرار می گیرد. اعمال جراحی جهت جا انداختن شکستگی بینی می تواند به صورت سرپایی و یا بستری در بیمارستان انجام شود.

انتخاب محل جا اندازی به نوع و وسعت آسیب های همراه ، وضعیّت عمومی بیمار و امکانات درمانی بستگی دارد.شکستگی های ساده بینی در بالغین را می توان با استفاده از مواد بی حس کننده موضعی و سطحی در مطب درمان نمود.

استفاده از این تکنیک های موضعی از نظر نتیجه ظاهری و عملکردی با بیهوشی عمومی برابر است. و بیماران باید به انتخاب نوع بیهوشی برای جراحی بینی توجه داشته باشند.

بعد از جا اندازی شکستگی بینی، داخل بینی پانسمان می شود و روی بینی گچ گیری به عمل می آید. تمام این پانسمان ها ۵ روز پس از جا اندازی برداشته می شوند.

عمل بینی شکسته  ؛ جا اندازی با روش باز:

زمانی مد نظر قرار می گیرد که تغییر شکل بینی یا انسداد بینی پس از جا اندازی بسته باقی بماند. در این روش ، پس از بلند کردن پوست ، قطعات شکسته استخوان باید به دقت حرکت داده شوند و در محل مناسب جاگذاری گردد و ثابت شوند.

بیمارانی که علاقه به انجام یک رینوپلاستی ( جراحی بینی ) در زمان تصحیح تغییر شکل بینی پس از صدمه را دارند ، به سپتورینوپلاستی کنترل نیاز خواهند داشت.

دوره مناسب جهت عمل بینی ، ۳ ـ ۶ ماه پس از آسیب است که تمام تورم از بین رفته و استخوان ها  تثبیت شده اند.

در کودکان عمل جراحی را می توان تا ۱۵ ـ ۱۶ سالگی به تأخیر انداخت که در آن سن ، رشد صورت  کامل شده است.