چگونه گوش نوزاد را خوش فرم کنیم؟ علت نامتقارن بودن گوش نوزاد چیست؟ درمان گوش برجسته کودکان چیست؟

چه سنی برای درمان گوش برجسته مناسب است؟ رفع تاخوردگی گوش نوزاد با جراحی انجام می‌شود؟ انواع تاخوردگی گوش نوزاد چیست و برای درمان تا خوردن گوش نوزاد چه روشی پیشنهاد می‌شود؟

در این مطلب، قصد داریم به بررسی علل بدشکلی گوش نوزادان و راهکارهای درمانی آن بپردازیم.

• بدشکلی گوش نوزادان و اهمیت درمان به موقع آن
• انواع بد فرمی های گوش و علت های بوجود آمدن آنها
• درمان انواع بد فرمی های گوش
• عمل جراحی برای بدشکلی گوش نوزادان
• نکات و مراقبت‌های لازم بعد از جراحی گوش
• میکروتیا چیست؟

بدشکلی گوش نوزادان و اهمیت درمان به موقع آن

می‌دانیم که همه اجزای صورت، در زیبایی و ظاهر انسان می‌توانند به نوبه خود اهمیت زیادی داشته باشند. گوش‌ها با اینکه کمتر از سایر اعضای صورت به چشم می‌خورند، اما اندکی عدم تقارن یا بدشکلی کافیست تا بقیه اعضای چهره را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد.

به دلایل مختلف ممکن است که گوش برخی از افراد بدفرم شده و زیبایی خود را از دست بدهند. این مساله در بسیاری از موارد می‌تواند ریشه در علل ژنتیکی داشته باشد. به این معنا که بدشکلی گوش نوزادان تبدیل به موضوعی گردد که باعث باقی ماندن اثرات آن در سالیان دیگر شخص شود.

حتماً همه ما در طول زندگی خود، نوزادان یا کودکانی را دیده‌ایم که با گوش‌های برجسته و بزرگ به دنیا آمده‌اند. همچنین، نامتقارن بودن گوش نوزاد و بدشکلی گوش نوزادان به فرم‌های مختلف را نیز مشاهده کرده‌ایم.

در صورتی که والدین نوزاد در اسرع وقت برای درمان این مشکل اقدام نکنند، ممکن است در آینده با مشکلاتی در زمینه اعتمادبه‌نفس و روحیات کودک خود مواجه شوند. در ادامه این مقاله، به معرفی موثرترین روش‌هایی که برای درمان بدشکلی گوش نوزادان و نامتقارن بودن گوش نوزاد وجود دارد، خواهیم پرداخت.

منظور از بدشکلی گوش نوزادان چیست؟

گوش‌های بدفرم و بزرگ که در زبان عامیانه به گوش‌های بادبزنی نیز معروفند، ممکن است در بسیاری از نوزادان تازه‌متولدشده دیده شود. به طور متوسط، ممکن است که با رشد کودک و سفت‌تر شدن غضروف‌های گوش، شاهد بازگشت گوش به فرم طبیعی آن باشیم؛ اما در موارد بسیاری نیز این احتمال وجود دارد که گوش‌ها به همان شکل به رشد خود ادامه دهند و در آینده، گوش‌های بزرگ برای فرد باقی بماند.

بررسی‌های انجام‌شده در این خصوص نشان داده‌اند که کودکان و نوزادانی که گوش‌های بزرگتر از حد معمولی دارند، شنوایی محیطی بیشتر داشته و حتی ممکن است حواس ۵ گانه قوی‌تری نیز داشته باشند؛ اما اگر از این‌ها بگذریم و واقع‌بین باشیم، نباید این نکته را فراموش کنیم که در حال حاضر، مساله زیبایی به عنوان یک استاندارد، از اهمیت زیادی در جهان برخوردار شده است.

نامتقارن بودن گوش نوزاد می‌تواند به شکل‌های مختلفی خود را نشان دهد. در صورتی که غضروف‌ها در برخی از قسمت‌های گوش بیشتر رشد کرده و یا برخی از چین‌های لاله‌های گوش به صورت کامل تشکیل نشوند، این زوایا و فاصله‌ای که لبه‌های گوش با جمجمه دارند، بیشتر شده و شاهد برجستگی گوش‌های نوزاد خواهیم بود.

بزرگ بودن، برجستگی و بدشکلی گوش نوزادان در حدود ۲ تا ۳ سالگی خود را نشان می‌دهد. بنابراین لازم است که اگر بدشکلی گوش نوزادان از حدی بیشتر باشد، یه پزشک مراجعه کنید.

انواع بد فرمی‌های گوش و علت‌های به وجود آمدن آنها

بد شکلی و دفرمگی گوش خارجی ممکن است به صورت ژنتیکی، بر اثر سانحه یا ورزشی مانند کشتی به وجود آید. اما این بد فرمی در کودکان عموما یا در زمان تولد رخ می‌دهد و یا بر اثر ژنتیک و مادرزادی است.

• میکروتیا: به طور کلی می‌توان گفت گوشی است که بیش از حد کوچک است و رشد کافی پیدا نکرده است که در ادامه مقاله مفصلا به آن پرداخته‌ایم.
• گوش آویزان: گوشی که به طرف داخلی سر انحنا دارد و لبه آن تا شده که به آن گوش ویلدرموت نیز گفته می‌شود.
• گوش برجسته یا بادبزنی: به گوش‌های گفته می‌شود که بدون توجه به اندازه کلی گوش، بیش از 2 سانت از سر فاصله گرفته و بیرون زده است.
• گوش‌های منقبض یا مارپیچ: این نوع گوش لبه‌های چین داری دارد و بر اثر ناهنجاری به وجود آمده گوش به صورت مارپیچی تغییر شکل داده است.
• گوش پنهان یا (CRYPTOTIA): این نوع گوش به گوشی که در آن چهارچوب غضروف زیر پوست مانده و نتوانسته به درستی رشد کند و از پوست خارج شود اشاره دارد.
• گوش گل کلمی: زمانی که غضروف گوش به صورتی کاملا غیر عادی روی غضروف طبیعی گوش رشد کند و حاتی بد فرم به گوش دهد به آن اصطلاحا گوش گل کلمی می‌گویند.
• کلوئید‌های گوش یا گوش کشتی گیری: این نوع از بد شکلی گوش عموما پس از سانحه یا سوراخ کردن گوش و یا بر اثر ورزش رخ می‌دهد که به علت به وجود آمدن جای اسکار و شکستگیهای زیاد بد فرم می‌شود.
• لاله گوش کشیده: این حالت نیز زمانی رخ می‌دهد که بیمار به خواسته خود برای مدت بسیار زیادی از گوشواره‌های بسیار سنگین استفاه کند و اینگونه لاله گوش به سمت پایین کشیده و بلند می‌شود. این مورد در نوزادان صدق نمی‌کند.
• گوش گربه‌ای: به گوش‌هایی که عموما بر اثر ژنتیکی یا بد خوابیدن نوزاد گفته می‌شود که لبه‌های گوش به سمت داخل تا می‌شود.
• گوش آترزی: بسته بودن مجرای خارجی گوش که بر اثر بیماری و یا ژنتیک رخ می‌دهد که در همین راستا ممکن است گوش داخلی و میانی نیز درگیر شده باشد.

راه‌های درمان انواع بد فرمی های گوش :

عموما برای درمان به روش‌های سنتی پزشکی که شامل جراحی می‌شود باید تا پیش از سن 7 سالگی کودک صبر کنید تا گوش به حد کافی رشد کند. سپس اصلاح گوش را انجام می‌دهند.

اما همانطور که می‌دانید در برخی دفرمگی‌های گوش هرچه ناهنجاری زودتر درمان شود،به دلیل نرم بودن استخوان و غضروف‌های نوزادان راحتتر و بهتر می‌توان آنها را درمان نمود.

درمان‌های به روش جراحی، برای کودکانی مناسب است که تیم پزشکی پس از کنترل و چکاپ کامل به این نتیجه رسیده باشند که روش جراحی فرم گوش کودک را تغییر می دهد.

بنابراین لازم است برای رفع این ناهنجاری با کمک یک پزشک جراح فوق تخصص پلاستیک و زیبایی ملاقات کنید و بد فرمی گوش نوزاد را درمان کنید.

فرم و اندازه گوش معمولی چقدر است؟

این سوال برای بسیاری از والدین پیش می‌آید که شکل و اندازه معمولی یا واقعی گوش باید چه مقدار باشد؟ پاسخ به این سوال را نمی‌توان به صورت دقیق و مشخص داد؛ چرا که اندازه گوش هر شخص، بنا به بقیه اجزای صورت و فرم ظاهری او می‌تواند متفاوت و منحصربه‌فرد باشد. به این صورت که اندازه‌ای از گوش‌ها که برای یک چهره متناسب است، ممکن است برای شخصی دیگر کاملاً زننده به نظر آید.

در حالت کلی، وقتی که گوش‌های طبیعی و نرمال برای یک چهره بخواهیم متصور شویم، زاویه‌ای ۲۵ تا ۳۰ درجه‌ای از جمجمه را باید داشته باشد. فاصله‌ لبه‌های گوش‌ها تا جمجمه نیز چیزی حدود ۱۵ تا ۲۰ میلیمتر می‌باشند. اندازه طول عمودی گوش‌های طبیعی در فردی بالغ، معمولاً چیزی حدود ۵.۵ تا ۶ سانتی‌متر است.

هرچند که نمی‌توان چندان دقیق به این استانداردسازی‌ها پایبند بود، اما تناسباتی که در چهره ایجاد می‌شود، می‌تواند با این اندازه‌ها پدیدار شود. گاهی اوقات که این ابعاد از حد اعتدال و طبیعی خود خارج می‌شود، می‌توانند به روش‌های مختلف معالجه گردند؛ اما پیش از پرداختن به این مساله، بهتر است بدانیم که گوش غیرطبیعی به چه شکل است و در چه مواردی باید برای درمان آن اقدام کرد.

عمل جراحی برای بدشکلی گوش نوزادان

افرادی که دارای گوش‌های برجسته و بزرگ هستند، به احتمال زیاد از قدرت شنوایی بهتری نسبت به دیگران برخوردارند. معمولاً گوش‌های خارجی و لاله گوش‌ها در صورتی که با ناهنجاری خاصی روبرو نباشند، مشکلی در شنوایی فرد ایجاد نمی‌کنند. تنها مساله‌ای که در این مورد می‌تواند نگران‌کننده باشد، مشکلات احتمالی هستند که ممکن است در روحیات و اعتمادبه‌نفس شخص ظاهر شوند. بنابراین، اقدام برای درمان بدشکلی گوش نوزادان می‌تواند از بروز چنین علائمی جلوگیری نماید.

برای درمان نامتقارن بودن گوش نوزاد می‌توان از روش‌های عمل جراحی استفاده کرد. البته در نظر گرفتن این مساله ضروری است که بدانیم عمل‌های جراحی ممکن است باعث آزار و اذیت نوزاد شده و او را با مشکلات دیگری همراه کند؛ هرچند که این عمل به صورت سرپایی انجام می‌شود.

در طی این عمل، برش کوچکی در پشت گوش کودک زده می‌شود و بخش‌هایی از غضروف گوش را برداشته و با بخیه زدن مجدد آن،‌ فرم طبیعی گوش‌ها را ایجاد می‌کنند.

انجام این عمل جراحی به صورت سرپایی و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و غالبا‌ً دارای عوارض خاصی نیست. البته کودکانی که از انجام عمل‌های جراحی ترس دارند، ممکن است که به تشخیص پزشک، با بیهوشی، جراحی شوند.

برای روزهای بعد از جراحی نیز لازم است که مراقبت‌های خاصی را انجام دهیم. در ادامه، به معرفی نکات ضروری در روزهای بعد از جراحی گوش می‌پردازیم.

نکات و مراقبت‌های لازم بعد از جراحی گوش

برای به حداقل رساندن درمان مدل گوش نوزادان با استفاده از عمل جراحی، مهم‌ترین نکته‌ای که وجود دارد، رعایت نکات بهداشتی برای جلوگیری از بروز عفونت در محل زخم‌هاست. البته معمولاً باید مقدار مشخصی از به دنیا آمدن نوزاد و رشد او گذشته باشد تا بتوانیم نسبت به جراحی گوش‌های او، اقدام کنیم. در هر حال، مصرف آنتی بیوتیک‌های مخصوص کودکان برای به حداقل رساندن احتمال بیماری‌های عفونی ضروریست.

پانسمان عمل جراحی بعد از سه روز از روی گوش‌ها برداشته شده و هر روز لازم است که محل زخم‌ها با آب و صابون شست و شو داده شوند. این روند هم باعث جلوگیری از بروز عفونت می‌شود و هم کمک زیادی به بهبودی زخم‌های کودک خواهد کرد. علاوه بر این‌ها، لازم است که در هنگام خواب، از هدبند استفاده شود تا احتمال دستکاری شدن زخم‌ها کاهش یابد.

گوش‌هایی که برجستگی زیادی داشته و به شکل بادبزنی هستند، معمولاً باید تحت عمل‌های جراحی قرار گیرند. این عمل در برخی موارد که شکل حادی از گوش‌ها وجود داشته باشد، می‌تواند متحمل هزینه‌های زیادی شود.

میکروتیا چیست؟

میکروتیا در واقع، به گستره‌ای از بدشکلی‌ها و دفرمگی‌ها گفته می‌شود که در گوش خارجی وجود دارند. این عارضه در حالت کلی، به چهار دسته یا درجه بندی متفاوت تقسیم می‌شود که در ادامه آن‌ها را با هم مرور می‌کنیم.

• درجه 1: به حالتی از میکروتیا گفته می‌شود که گوش، اندکی از حالت نرمال کوچک‌تر است ولی اکثر ساختارهای گوش وجود دارند.
• درجه ۲: قسمت‌هایی از گوش خارجی وجود ندارد. ممکن است مجرای گوش نرمال، کوچک یا حتی بسته باشد.
• درجه ۳: گوش خارجی وجود ندارد و به شکل یک زائده شبیه به بادام زمینی بوده و مجرای گوش نیز دیده نمی‌شود.
• درجه ۴: در این درجه که آنوتیا نامیده می‌شود، تمام قسمت‌های گوش خارجی و کانال گوش وجود ندارند.

میکروتیا در حالت کلی، عارضه‌ای شدیدتر در مقایسه با بدشکلی و بدفرمی گوش به حساب می‌آید؛ از این رو، روند درمان و معالجه آن هم پرهزینه‌تر و هم سنگین‌تر خواهد بود. البته روند و شیوه درمان آن نیز بستگی زیاد به شدت و درجه آن دارد.

در عارضه میکروتیا، از آنجائی که گوش خارجی دارای نقص است، غالباً فرد مبتلا ممکن است که درجاتی ازکم‌شنوایی را تجربه کند. کم‌شنوایی که در اثر میکروتیا ایجاد می‌شود نیز دارای درجه‌بندی‌های متفاوتی است.

برای درمان این عارضه، در صورتی که کانال‌های گوش بسته باشند، ابتدا سی‌تی‌اسکن انجام می‌شود تا وضعیت عصب‌های گوش و صورت مشخص شود. همچنین، وضعیت استخوانچه‌ها نیز بررسی می‌شوند تا وجود یا فقدان دریچه‌های گرد و لوله استاش اطلاعاتی کسب شود.

علاوه بر اینها، در این روند لازم است که ارزیابی‌هایی دقیق در مورد شنوایی کودک نیز انجام شود. در درمان این عارضه، از جراحی بازسازی ساختارهای گوش استفاده می‌شود و عموماً نیز می‌توانند موفق از آب درآیند. در برخی موارد، از سمعک های استخوانی یا سیستم BAHA برای شنوایی کودک استفاده خواهد شد.

برای مطالعه بیشتر: chop.edu