پیکرتراشی برای بیماران تیروئیدی: نکات مهم پیش از اقدام

بیماران مبتلا به مشکلات تیروئیدی اغلب با چالش‌هایی مانند افزایش وزن، تورم بدن و اختلال در متابولیسم مواجه هستند؛ مسائلی که حتی با رژیم و ورزش هم به‌سختی کنترل می‌شوند. در چنین شرایطی، برخی افراد به‌دنبال روش‌های زیبایی و لاغری موضعی مثل پیکرتراشی می‌روند. اما آیا پیکرتراشی بیماران تیروئید تصمیمی ایمن و منطقی است؟

پیش از هر اقدامی، بیماران تیروئیدی باید بدانند که بدن آن‌ها واکنش متفاوتی نسبت به جراحی، داروهای بی‌هوشی و فرایند ترمیم نشان می‌دهد. تیروئید کم‌کار یا پرکار می‌تواند بر نتیجه عمل و حتی روند ریکاوری تاثیر بگذارد. بنابراین آگاهی از نکات پزشکی، آزمایش‌های ضروری و مشورت با متخصص غدد و جراح زیبایی اهمیت حیاتی دارد.

از این‌رو در این مقاله از کلینیک زیبایی دکتر نجف بیگی، با نگاهی دقیق و علمی، به بررسی نکات مهم پیش از اقدام به پیکرتراشی در افراد تیروئیدی می‌پردازیم؛ از انتخاب روش مناسب تا مراقبت‌های بعد از عمل. اگر شما یا یکی از نزدیکان‌تان با بیماری تیروئید درگیر و به فکر پیکرتراشی‌ هستید، این راهنما را از دست ندهید.

آیا پیکرتراشی برای افراد مبتلا به تیروئید بی‌خطر است؟

افرادی که بیماری تیروئید دارند، پیش از انتخاب روش‌های زیبایی مانند پیکرتراشی بیماران تیروئید باید از ایمنی و خطرات احتمالی آن آگاه شوند. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که کم‌کاری درمان‌شده تیروئید خطر جراحی را افزایش نمی‌دهد. با این حال، در موارد خاص مانند بیماری‌های خودایمنی تیروئید یا روش‌های حساس‌تر، احتیاط لازم است.

خطرات عمومی جراحی‌های پیکرتراشی در افراد با مشکلات تیروئیدی

جراحی‌هایی مانند لیپوساکشن یا لیپوماتیک شکم و پهلو، حتی در افراد سالم، خطراتی مانند عفونت، ترومبوز، زخم‌های نامنظم و واکنش‌های به داروهای بی‌هوشی دارند. در بیماران دارای اختلالات تیروئیدی، به‌ویژه اگر کنترل نشده باشد، ریسک‌ها بیشتر می‌شود. بنابراین توصیه‌ اینکه قبل از انجام هرگونه پیکرتراشی بیماران تیروئید، بررسی کامل وضعیت هورمونی و سلامت عمومی انجام شود.

اثرات پیکرتراشی بر بیماری‌های خودایمنی و نقش تیروئید کنترل‌شده

مطالعات قابل‌توجهی نشان داده‌اند که در بیماران با کم‌کاری تیروئید تحت درمان، ریسک عوارض جدی پس از عمل مثل ابدومینوپلاستی (abdominoplasty) افزایش نمی‌یابد. با این حال، در تیروئیدهای خودایمنی مانند هاشیموتو یا بیماری گریوز، برخی روش‌ها مثل مزوتراپی یا نخ‌گذاری پیشنهاد نمی‌شوند، چرا که مطالعات ایمنی کافی ندارند. همچنین، استفاده از دستگاه‌هایی مانند CoolTone در بیماران با گریوز با احتیاط همراه است.

چه نوع تیروئیدی‌ها بیشتر در معرض ریسک هستند؟تفاوت‌های پیکرتراشی در تیروئید کم‌کار و پرکار

انجام پیکرتراشی برای بیماران تیروئید، نوع اختلال تیروئید-کم‌کار یا پرکار- می‌تواند در میزان ریسک و نتایج پس از عمل نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کند. به‌ویژه پیکرتراشی بیماران تیروئید باید با دقت بالا و ارزیابی تخصصی انجام شود.

ریسک‌های ویژه پیکرتراشی در افراد مبتلا به کم‌کاری تیروئید

در بیماران مبتلا به کم‌کاری تیروئید، فرآیند متابولیسم و ترمیم بافت‌ها کندتر صورت می‌گیرد که می‌تواند منجر به تاخیر در بهبود زخم بعد از پیکرتراشی یا لیپوماتیک ساق پا شود. مطالعات نشان داده‌اند این گروه در معرض خطر بیشتری برای عفونت، زخم‌های غیرطبیعی و تورم طولانی‌مدت هستند. همچنین کند بودن واکنش سیستم ایمنی در برخی موارد باعث تاخیر در بهبود و نیاز به مراقبت دقیق‌تر پس از عمل می‌شود. با این وجود، اگر اختلال تیروئید تحت درمان و در وضعیت پایدار باشد، این خطرات قابل مدیریت هستند.

پرکاری تیروئید و چالش‌های بی‌هوشی در جراحی‌های پیکرتراشی

در بیماران دچار پرکاری تیروئید، افزایش متابولیسم و تغییرات فیزیولوژیکی می‌تواند پاسخ بدن به داروهای بی‌هوشی را تغییر دهد. برخی اوقات مواردی مانند نوسان فشار خون، ضربان قلب سریع یا پاسخ غیر معمول به استرس جراحی رخ می‌دهند. از این‌رو، قبل از انجام پیکرتراشی بیماران تیروئید با پرکاری، نیاز به هماهنگی دقیق با متخصص بی‌هوشی و غدد توسط تیم پزشکی بررسی می‌شود تا ریسک‌های بی‌هوشی به حداقل برسد.

مقایسه ایمن‌سازی: کنترل‌شده در مقابل غیرکنترل‌شده

تحقیقی در مورد کم‌کاری درمان‌شده تیروئید نشان داده: افرادی که هورمون‌های تیروئیدی‌شان در محدوده نرمال تثبیت شده است، ریسک بیشتری نسبت به سایر افراد برای عوارض جراحی مانند ابدومینوپلاستی ندارند. این موضوع حاکی از آن است که کنترل دقیق هورمونی قبل از اقدام برای پیکرتراشی بیماران تیروئید، کلید کاهش خطرات و رسیدن به نتیجه مطلوب خواهد بود. برعکس، در شرایطی که تیروئید غیرکنترل‌شده است-چه کم‌کار و چه پرکار- احتمال بروز عوارض پیکرتراشی افزایش می‌یابد و نیاز به تاخیر در جراحی تا تثبیت وضعیت وجود دارد.

قبل از پیکرتراشی بیماران تیروئید چه آزمایش‌هایی لازم است؟

بیماران تیروئیدی به‌دلیل اختلال در تنظیم متابولیسم، با چالش‌های خاصی در مسیر درمان‌های زیبایی روبه‌رو هستند. برخلاف افراد سالم، پیکرتراشی بیماران تیروئید باید تحت شرایط دقیق‌تری انجام شود، چون حتی کوچک‌ترین نوسانات هورمونی یا مشکلات زمینه‌ای می‌توانند روند بهبود، خونریزی و تحمل بیهوشی را دچار مشکل کنند.

آگاهی از آزمایش‌های ضروری قبل از این عمل نه تنها باعث کاهش ریسک‌های احتمالی می‌شود، بلکه به جراح در مسیر اخذ تصمیمی دقیق و ایمن‌تر کمک می‌کند. از بررسی هورمون‌های تیروئیدی گرفته تا وضعیت کلی کبد، کلیه، قلب و خون؛ همه این موارد نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت پیکرتراشی دارند.

آزمایش‌های تیروئیدی (Thyroid Panel)

برای بررسی وضعیت عملکرد غده تیروئید:

• TSH: هورمون محرک تیروئید
• Free T4: تیروکسین آزاد
• Free T3: تری‌یدوتیرونین آزاد

این سه شاخص، وضعیت واقعی عملکرد تیروئید را نشان می‌دهند. در صورت کم‌کاری یا پرکاری کنترل‌نشده، خطراتی مانند بی‌ثباتی قلبی، کاهش تحمل بیهوشی و اختلال در ترمیم زخم پس از پیکرتراشی افزایش می‌یابد. بنابراین این مولفه‌ها باید قبل از جراحی در محدوده نرمال قرار گیرند.

• Anti-TPO و Anti-Tg (آنتی‌بادی‌های خودایمنی تیروئید – در صورت سابقه بیماری‌های خودایمنی مانند هاشیموتو یا گریوز): در بیماران با بیماری‌های خودایمنی مثل هاشیموتو یا گریوز، حضور این آنتی‌بادی‌ها می‌تواند به نوسانات عملکرد تیروئید یا التهابات مزمن منجر شود. این وضعیت واکنش بدن به جراحی را غیرقابل پیش‌بینی می‌کند و نیاز به مشاوره متخصص غدد دارد.

آزمایش‌های عمومی قبل از جراحی (Pre-op Evaluation)

برای بررسی آمادگی عمومی بدن:

• CBC (شمارش کامل سلول‌های خونی): این آزمایش وضعیت هموگلوبین، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها را مشخص می‌کند. کم‌خونی یا ضعف ایمنی می‌تواند روند بهبود را کند کرده و خطر عفونت بعد از پیکرتراشی بیماران تیروئید را افزایش دهد. اختلال در پلاکت‌ها نیز منجر به خونریزی‌های غیرمنتظره می‌شود.
• ESR یا CRP (شاخص‌های التهاب): سطح بالای این شاخص‌ها نشانه التهاب فعال یا بیماری مزمن در بدن است. در بیماران تیروئیدی با اختلال ایمنی، التهاب زمینه‌ای می‌تواند باعث تاخیر در ترمیم بافت و تشدید عوارض جراحی شود. در صورت بالا بودن، باید علت آن مشخص و کنترل شود.
•  FBS (قند خون ناشتا): بالا بودن قند خون، حتی در افراد غیردیابتی، خطر عفونت، ترمیم کند زخم و ضعف سیستم ایمنی را افزایش می‌دهد. در تیروئیدی‌ها که متابولیسم‌شان مختل می‌شود، تنظیم قند خون قبل از پیکرتراشی حیاتی است.
• BUN و Creatinine (بررسی عملکرد کلیه‌ها): عملکرد ضعیف کلیه‌ها می‌تواند دفع داروهای بیهوشی، ضد التهاب و آنتی‌بیوتیک‌ها را مختل کند. بیماران تیروئیدی با عملکرد ضعیف کلیه، باید با احتیاط وارد جراحی شوند چون تحمل بدن‌شان نسبت به داروها کمتر بوده و احتمال تجمع سموم وجود دارد.
• AST, ALT (آنزیم‌های کبدی): بیمارانی با عملکرد کبدی ضعیف معمولا در متابولیسم داروها دچار مشکل می‌شوند. پیکرتراشی بیماران تیروئید با اختلال کبدی نیاز به تنظیم دقیق دوز دارو دارد تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود و احتمال مسمومیت دارویی کاهش یابد.
•  PT, PTT, INR (آزمایش‌های انعقادی – بسیار حیاتی): این آزمایش‌ها نشان می‌دهند که خون بیمار به‌درستی لخته می‌شود یا نه. در جراحی‌هایی مانند لیپوساکشن یا ابدومینوپلاستی، هرگونه اختلال در انعقاد خون می‌تواند منجر به خونریزی شدید یا هماتوم پس از عمل شود. در بیماران تیروئیدی، این مسئله حساس‌تر است.
• آزمایش کامل ادرار (U/A): بررسی وجود عفونت پنهان ادراری یا مشکلات کلیوی قبل از عمل مهم است. وجود باکتری یا پروتئین در ادرار می‌تواند نشان‌دهنده التهاب یا عفونت مزمن باشد که باید قبل از پیکرتراشی بیماران تیروئید درمان شود تا عوارض جراحی کاهش یابد.

آزمایش‌های اختصاصی برای برخی بیماران

در صورت سابقه بیماری خاص یا سن بالا:

• EKG (نوار قلب)؛ در افراد با سابقه بیماری قلبی یا سن بالای ۴۰ سال: در پرکاری تیروئید یا سن بالا، خطر آریتمی قلبی در حین یا بعد از جراحی بیشتر است. EKG به پزشک کمک می‌کند وضعیت قلب را قبل از بیهوشی بررسی کند و تصمیم بگیرد که آیا پیکرتراشی در شرایط فعلی بی‌خطر است یا نیاز به بررسی بیشتر دارد.
• تست‌های عملکرد ریوی: در افراد سیگاری یا مبتلا به آسم
• آزمایش B-HCG: برای خانم‌های در سن باروری جهت بررسی احتمال بارداری

بررسی‌های تکمیلی برای بیماران تیروئیدی پرخطر

• سونوگرافی تیروئید: اگر بیمار اخیراً معاینه نشده یا گره‌های مشکوک دارد.
• مشاوره با متخصص غدد: برای تایید بی‌خطر بودن جراحی از نظر وضعیت هورمونی
• تجویز داروی جایگزین تیروئید (در صورت نیاز): برای تثبیت عملکرد غده قبل از بی‌هوشی

اگر نتایج تیروئید نشان دهد که بیماری کنترل نشده، جراحی باید تا تثبیت وضعیت بیمار به تعویق بیفتد. بی‌توجهی به این موضوع می‌تواند منجر به عوارض قلبی، اختلال در بهبودی و حتی خطرات بی‌هوشی شود.

پیکرتراشی چه تاثیری بر عملکرد تیروئید دارد؟

پیکرتراشی علی‌رغم همه جذابیت‌هایی که دارد، نگرانی‌هایی نیز درباره تاثیر آن بر عملکرد تیروئید مطرح است. اینکه آیا پیکرتراشی واقعا عملکرد غده‌ی تیروئید را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟یا اینکه ممکن است عوارضی مانند شدت اختلال تیروئیدی پس از عمل رخ دهد؟

مطابق داده‌های جدید، پیکرتراشی اغلب تنها بافت چربی را هدف قرار می‌دهد و شواهدی دال بر تاثیر بلندمدت آن بر عملکرد تیروئید وجود ندارد. یکی از مطالعات در کلینیک زیبایی دالاس ذکر می‌کند که پس از پیکرتراشی، تغییر قابل‌توجهی در هورمون‌های تیروئیدی مشاهده نشده و پیگیری معمول برای بیشتر افراد الزامی نیست؛ مگر اینکه پیش‌زمینه اختلال تیروئید داشته باشند. البته، برای اطمینان و ایمنی بیشتر، مشورت با پزشک غدد و پایش‌های هورمونی بعد از عمل در موارد خاص توصیه می‌شود.

پیکرتراشی بیماران تیروئید: تاثیر بر متابولیسم و روند بهبودی

تیروئید نقش کلیدی در تنظیم متابولیسم و ترمیم زخم دارد. در بیماران با کم‌کاری تیروئید، متابولیسم کند شده و احتمال تاخیر در بهبود و عفونت زخم افزایش می‌یابد. همچنین طبق یک مطالعه مرتبط با جراحی کانتورینگ بدن، وجود وضعیت‌های مانند hypothyroidism به‌طور معنی‌داری با نتایج ضعیف‌تر در زیبایی و اختلال در ترمیم زخم همراه بوده است. این موارد نشان می‌دهد که در پیکرتراشی بیماران تیروئید، در صورت وجود کم‌کاری درمان‌نشده، نیاز به مراقبت ویژه در روند بهبود و انتخاب روش مناسب است.

پیگیری بعد از عمل: چه مراقبت‌هایی ضروری‌اند؟

اگرچه پیکرتراشی معمولا تاثیر مستقیمی بر هورمون تیروئیدی ندارد، حفظ دیالوگ و جلسات پیگیری پزشکی و پایش بعد از عمل برای بیماران تیروئیدی اهمیت دارد. لازم است بیماران داروهای تیروئیدی خود را مرتب استفاده کنند و در صورت تغییر وضعیت مانند خستگی غیرمعمول یا تغییر وزن، آزمایش‌های هورمونی تکرار شود. متخصصان توصیه می‌کنند که بیماران تیروئیدی قبل از عمل تحت ارزیابی دقیق غدد قرار گیرند. پس از عمل نیز در صورت نیاز، پایش هورمونی ادامه یابد تا هرگونه اختلال جدید به‌سرعت شناسایی و مدیریت شود.

به طور کلی، پژوهش‌ها نشان می‌دهند که پیکرتراشی تاثیری بر عملکرد تیروئید در بلندمدت ندارد و نمی‌تواند محرک مستقیم نقص‌ عملکرد هورمونی باشد. با این حال، در بیماران با تیروئید کم‌کار یا سایر اختلالات متابولیک، روند بهبودی ممکن است کند شده و نیاز به دقت بیشتری پیدا کند. رعایت توصیه‌های پزشکی، پیگیری دقیق وضعیت هورمونی و همکاری پزشکان غدد و جراحان، کلید موفقیت در پیکرتراشی بیماران تیروئید است.

چه روش‌هایی برای پیکرتراشی مناسب بیماران تیروئیدی هستند؟

برای بسیاری از افراد با اختلالات تیروئیدی، پیکرتراشی گزینه هوشمندانه‌ای برای بهبود تناسب اندام است، اما انتخاب روش درست اهمیت حیاتی دارد.

لیپوساکشن: گزینه شناخته‌شده اما نیازمند کنترل

لیپوساکشن متداول‌ترین روش پیکرتراشی است، اگرچه در بیماران با تیروئید کنترل‌شده، معمولا بی‌خطر است. این روش موجب تغییر بلندمدت در عملکرد تیروئید نمی‌شود و هورمون‌ها پس از عمل غالبا ثابت می‌مانند. با این حال، مشکلاتی مانند کاهش متابولیسم و تاخیر در بهبود زخم در کم‌کاری تیروئید دیده شده که می‌تواند نتایج و رضایت بیمار را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، کنترل وضعیت تیروئید قبل از انجام لیپوساکشن برای اطمینان از روند بهبود و پایش عوارض بعدی ضروری است.

بادی‌جت و لیپوماتیک: روش‌های کم‌تهاجمی و بازگشت سریع‌تر

روش‌های نوینی مثل awake liposuction، از جمله بادی‌جت و لیپوماتیک، با انجام عمل در حالت هوشیاری و زمان ریکاوری کمتر، به بیماران تیروئیدی فرصت بازگشت سریع‌تر به زندگی روزمره را می‌دهند. این روش‌ها دقت بالاتری در برداشت چربی دارند و با کنترل نزدیک پزشک همراه‌اند؛ همچنین استرس بی‌هوشی در این بیماران کاهش می‌یابد، موضوعی که در گروه‌های با متابولیسم ضعیف ناشی از اختلالات تیروئید اهمیت دارد. با این حال، انجام آن‌ها باید فقط وقتی سطح هورمونی پایدار شد، صورت گیرد.

ابدومینوپلاستی: مؤثر اما نیازمند ارزیابی دقیق

ابدومینوپلاستی، یک گزینه قدرتمند برای لیفت و حذف چربی ناحیه شکم است که نتایج چشمگیری به همراه دارد. با این حال، از آنجا که روش تهاجمی‌تری است و با جراحی سنگین‌تری همراه می‌شود، در بیماران تیروئیدی نیاز به ارزیابی کامل هورمونی و همکاری نزدیک با متخصص غدد دارد تا از عوارض احتمالی جلوگیری شود. در پژوهشی درباره ایمنی روش‌های زیبایی در زمینه بیماری‌های خودایمنی تیروئید، فقط برخی روش‌ها مانند مزوتراپی و تردلیفت توصیه نمی‌شوند، اما روش‌های جراحی مانند ابدومینوپلاستی در صورت ارزیابی دقیق، قابل انجام هستند.

ریکاوری بعد از پیکرتراشی در بیماران تیروئیدی چگونه است؟

بهبودی پس از پیکرتراشی همیشه فرآیندی نیازمند صبر و مراقبت است؛ ولی زمانی که فرد دچار اختلال تیروئیدی باشد، مسئله پیچیده‌تر می‌شود. در این شرایط، روند ریکاوری نیاز به توجه ویژه دارد تا نتایج زیبایی بهتری به‌دست آید و عوارض احتمالی کاسته شود.

تاثیر اختلالات تیروئید بر سرعت بهبود زخم

تیروئید نقش کلیدی در متابولیسم، گردش خون و ترمیم بافت‌ها دارد. در مواردی مانند کم‌کاری تیروئید، کند بودن واکنش‌های هورمونی باعث کاهش سرعت ترمیم زخم و افزایش ریسک عفونت یا تورم می‌شود. از این‌رو، برخی اوقات بیمارانی با این اختلال بهبودی‌شان بسیار کندتر از افراد معمولی پیش می‌رود و حتی نیاز به مراقبت‌های ویژه پس از عمل خواهند داشت.

از سوی دیگر، پرکاری تیروئید نیز می‌تواند پاسخ‌های غیرعادی به تغییرات بدن در ناحیه جراحی ایجاد کرده و ریسک‌هایی مانند عدم تعادل مایعات یا تورم غیرعادی را افزایش دهد. بنابراین، کنترل دقیق وضعیت هورمونی پیش از جراحی برای پیکرتراشی بیماران تیروئید، عاملی بسیار مهم جهت تسریع روند بهبود و جلوگیری از عوارض پس از عمل است.

دوره واقعی ریکاوری پیکرتراشی بیماران تیروئید

طبق منابع معتبر، معمولا دوره بهبودی در بیماران تیروئیدی بین یک تا دو هفته طول می‌کشد، اما بسته به وضعیت هورمونی و نوع روش پیکرتراشی ممکن است طولانی‌تر شود. به‌عنوان مثال، در روش‌های کم‌تهاجمی مانند awake liposuction -مشابه بادی‌جت یا لیپوماتیک- بیماران غالبا در همان چند روز ابتدایی به فعالیت روزمره بازمی‌گردند؛ البته به شرطی که داروهای تیروئیدی‌شان را تنظیم کنند.

در روش‌های body contouring مشابه، بیشتر بیماران ظرف چند روز تا چند هفته بهبود پیدا می‌کنند، ولی تورم، کبودی همچنان ادامه می‌یابد. بنابراین، هیچ‌گاه نباید دوران بهبود را دست‌کم گرفت، خصوصا برای گروه بیماران با وضعیت هورمونی ناپایدار.

نکات طلایی برای تسریع ریکاوری پس از پیکرتراشی در مبتلایان به تیروئید

برای بهبود موفق پس از پیکرتراشی بیماران تیروئید، چند اقدام مهم توصیه می‌شود که با توجه به شرایط این بیماران اهمیت دوچندان دارد:

• استفاده از گن فشاری (Compression Garment): برای کاهش تورم، حمایت از ناحیه تحت درمان و کمک به شکل‌دهی بهتر بدن نقش مهمی در دوران ریکاوری دارد.
• پایش مداوم هورمون تیروئید: تغییرات ناگهانی در سطح هورمون‌ها می‌تواند روند بهبودی را مختل کند. برقراری ارتباط مداوم با پزشک غدد جهت تنظیم داروهای تیروئیدی ضروریست.
• استراحت هدفمند و تغذیه مناسب: مصرف غذای پرپروتئین، هیدراته بودن و اجتناب از فعالیت سنگین، تا حداقل دو هفته، فرایند بهبودی را به‌طور محسوسی سرعت می‌بخشد.
• پیگیری پزشکی و خودکنترلی: چون بیماران تیروئیدی دیرتر نشانه‌های غیرطبیعی را درک می‌کنند، باید به تغییر درد، تورم غیرعادی یا علائم عفونی حساس باشند و بدون تاخیر با پزشک تماس بگیرند.

سخن پایانی

پیکرتراشی راهی موثر برای رسیدن به اندامی متناسب‌ و ایده‌آل است، اما برای بیماران تیروئیدی، موضوع تنها به انتخاب روش ختم نمی‌شود. نوع اختلال تیروئید، سطح کنترل هورمونی، آمادگی بدن برای جراحی و ریکاوری پس از عمل، همگی فاکتورهای تعیین‌کننده‌ای هستند که باید با دقت بررسی شوند. پیکرتراشی بیماران تیروئید در صورتی ایمن و موفقیت‌آمیز خواهد بود که قبل از هر اقدامی، ارزیابی‌های کامل پزشکی انجام شده باشد و تیم درمانی آگاه به شرایط هورمونی بیمار، فرایند را هدایت کند.

چه دچار کم‌کاری تیروئید هستید چه پرکاری آن، یا حتی با بیماری‌های خودایمنی تیروئیدی دست و پنجه نرم می‌کنید، انجام این جراحی بدون برنامه‌ریزی دقیق، ریسک‌ قابل توجهی به همراه دارد. اما با مشورت با پزشک متخصص غدد، انجام آزمایش‌های لازم و انتخاب روش مناسب، این مسیر قابل اعتماد و موفق خواهد بود.

اگر به‌دنبال دریافت مشاوره تخصصی، انتخاب ایمن‌ترین روش و روند بهبودی سریع و اصولی هستید، کلینیک زیبایی دکتر نجف بیگی با تیمی مجرب و آگاه در کنار شماست تا فرایند پیکرتراشی را با آسودگی و سلامت طی کنید.

سوالات متداول