وقتی صحبت از جراحیهای زیبایی مانند ابدومینوپلاستی میشود، ذهن بیشتر افراد به سمت کسانی میرود که با اضافه وزن یا چربیهای انباشته مواجه هستند. اما حقیقت این است که حتی افراد لاغر هم ممکن است با مشکلاتی در ناحیه شکم مواجه شوند که ظاهر آنها را تحت تاثیر قرار دهد. افتادگی پوست، شلشدگی عضلات یا بدفرمی مادرزادی دلایلی هستند که افراد لاغر را نیز به اتاق عمل میکشانند. اگر شما هم اندامی متناسب دارید اما از فرم شکم خود راضی نیستید، این مقاله از مجله پزشکی کلینیک دکتر نجف بیگی، با موضوع ابدومینوپلاستی افراد لاغر را تا انتها بخوانید. قرار است حقایقی را بشنوید که تصور شما را از این جراحی کاملا تغییر میدهد.
ابدومینوپلاستی چیست و چه کسانی کاندید آن هستند؟
ابدومینوپلاستی، که با نام تامی تاک نیز شناخته میشود، یک جراحی زیبایی برای برداشتن پوست اضافه و ترمیم عضلات شلشده شکم است. برخلاف تصور رایج، این عمل تنها مخصوص افراد دارای اضافه وزن نیست. هر فردی که دچار افتادگی پوست یا افتادگی عضلات ناحیه شکم باشد، چه لاغر و چه چاق، میتواند کاندید این جراحی موثر شود. هدف این عمل، صاف و سفت کردن شکم و بازگرداندن تناسب اندام است.
دکتر Andrés Taleisnik در مقالهای درباره ابدومینوپلاستی افراد لاغر آورده است:
“A tummy tuck could benefit any individual who wants to improve their abdominal contour. Even if you do not have any lower belly fat, you could still get a tummy tuck without liposuction to correct separated abdominal muscles and/or loose skin.”
جراحی زیبایی شکم برای هر فردی که میخواهد فرم شکم خود را بهبود بخشد، مفید است. حتی اگر چربی شکمی ندارید، هنوز هم میتوانید بدون لیپوساکشن، برای اصلاح عضلات جدا شده شکم و/یا پوست شل، جراحی زیبایی شکم انجام دهید.

افراد لاغر با شکمهایی شل؛ مشکل از چربی نیست!
خیلی از افراد لاغر تصور میکنند چون وزنشان بالا نیست، باید شکمشان کاملا تخت باشد. اما واقعیت این است که برجستگی یا شلشدگی شکم لزوما به معنی وجود چربی اضافه نیست. در بسیاری از موارد، عضلات عمقی شکم دچار ضعف یا گسیختگی شدهاند (مثلا به دلیل بارداری یا کاهش وزن شدید)، یا پوست خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده است. این وضعیت ممکن است حتی در کسانی که درصد چربی بدنی بسیار پایینی دارند نیز دیده شود. در چنین شرایطی، ابدومینوپلاستی افراد لاغر بهترین راهحل برای ترمیم این بافتها و ایجاد ظاهری سفت و صاف در ناحیه شکم است.
چرا افراد لاغر هم به تامیتاک نیاز پیدا میکنند؟
بدن افراد تحت تاثیر عوامل مختلفی مثل بارداری، کاهش وزن ناگهانی یا ویژگیهای ژنتیکی دچار تغییرات ساختاری میشود.
ابدومینوپلاستی افراد لاغر به دلیل تغییرات بارداری
در دوران بارداری، حتی در صورت عدم اضافه وزن بالا، کشش پیوستهای که در عضلات و پوست شکم ایجاد میشود، باعث شلشدگی یا حتی پارگی عضلات راست شکمی (diastasis recti) میشود. این عارضه باعث میشود شکم پس از زایمان بهحالت اولیه برنگردد، حتی اگر وزن مادر به شرایط پیش از بارداری بازگردد.
ابدومینوپلاستی به دلیل کاهش وزن ناگهانی
از سوی دیگر، کاهش وزن ناگهانی-چه با رژیم سخت و چه در پی بیماری یا استرس شدید- ممکن است منجر به آویزان شدن پوست در ناحیه شکم شود. پوست بدن، بهویژه در افرادی که خاصیت ارتجاعی کمتری دارند، فرصت کافی برای جمع شدن دوباره پیدا نمیکند.
ابدومینوپلاستی به دلیل ساختار ژنتیکی
از طرفی، برخی افراد به طور ژنتیکی پوستی نازک و عضلات شکم ضعیف دارند. این افراد حتی بدون بارداری یا کاهش وزن، ممکن است در ناحیه شکم خود دچار شلشدگی و افتادگی شوند. این مشکل بهویژه در افرادی دیده میشود که بهطور طبیعی اندامی لاغر اما شکمی ناموزون دارند. در چنین مواردی، پیکرتراشی کمک میکند تا عضلات شکم سفت و منظم شده و پوست اضافی نیز برداشته شود. در نتیجه ظاهر شکم کاملاً صاف و هماهنگ با سایر بخشهای بدن میشود.
ابدومینوپلاستی افراد لاغر برای سفتکردن عضلات و حذف پوست اضافی به کار میرود، بدون اینکه هدف آن کاهش وزن باشد. در واقع، ابدومینوپلاستی برای فرمدهی است نه لاغری.

تفاوت ابدومینوپلاستی افراد لاغر و چاق چیست؟
عمل ابدومینوپلاستی بسته به فرم بدن، میزان چربی و وضعیت عضلات شکم در افراد لاغر و چاق تفاوتهای قابلتوجهی دارد.
تفاوت در میزان چربی و پوست اضافه
یکی از مهمترین تفاوتهای ابدومینوپلاستی افراد لاغر و چاق، میزان چربی و پوست اضافهای است که باید برداشته شود. در افراد چاق معمولا مقدار زیادی چربی زیر پوستی وجود دارد که بافت شکم را سنگین و آویزان کرده است. به همین دلیل، جراح علاوه بر برداشت پوست اضافی، ممکن است مجبور شود بخشی از چربیها را نیز از طریق لیپوساکشن خارج کند.
در واقع، در بدنهای چاق، جراحی پیچیدهتر است و نیاز به تکنیک ترکیبی (ابدومینوپلاستی + لیپوساکشن) بیشتر احساس میشود. اما در افراد لاغر معمولا بافت چربی زیادی وجود ندارد. شکم ممکن است بهدلیل بارداری، کاهش وزن یا ضعف عضلات دچار شلی و افتادگی شده باشد، بدون آنکه چربی اضافهای در کار باشد.
بنابراین در این افراد تمرکز اصلی بر روی کشیدن پوست، ترمیم عضلات و بهبود فرم شکم است. نتیجهگیری نهایی اینکه، نوع مداخله در افراد لاغر بیشتر اصلاحی و فرمدهنده است، اما در افراد چاق علاوه بر اصلاح فرم، با کاهش حجم و وزن همراه است.
تفاوت در وسعت برش و محل اسکار
وسعت برش جراحی و محل نهایی اسکار (جای زخم) در افراد چاق و لاغر تفاوت معناداری دارد. در بدنهای چاق بهدلیل حجم بالاتر پوست و چربی اضافه، جراح معمولا مجبور است برشی وسیعتر در ناحیه پایین شکم ایجاد کند. گاهی اوقات این برش تا پهلوها و حتی پشت بدن هم کشیده میشود تا بتوان پوست افتاده را بهطور کامل برداشت.
همچنین در برخی موارد، نیاز به ایجاد برش عمودی میانی نیز وجود دارد، بهخصوص اگر بیمار سابقه چندین بارداری یا کاهش وزن زیاد داشته باشد. این موضوع باعث اسکار بزرگتر و زمان ترمیم طولانیتر میشود.
اما در افراد لاغر که پوست اضافه کمتر و چربی ناچیز دارند، معمولا با یک برش محدود در ناحیه زیر شکم میتوان به نتیجه دلخواه رسید. بهدلیل کم بودن ضخامت پوست و چربی، اسکار کمتر دیده میشود و معمولا با پوشیدن لباس زیر کاملا پنهان خواهد شد. این تفاوت در وسعت برش باعث شده تا دوران نقاهت و رضایت زیبایی در افراد لاغر بالاتر رود.
تفاوت در مدت نقاهت و میزان درد
مدت نقاهت پس از ابدومینوپلاستی افراد لاغر بستگی زیادی به حجم جراحی، وزن بیمار و توانایی بدن برای ترمیم دارد. در افراد چاق، بهدلیل حجم بیشتر جراحی، حذف چربیهای عمیق و پوست ضخیم، دوران نقاهت معمولا طولانیتر است. این افراد ممکن است تورم، درد و بیحسی بیشتری را در روزهای ابتدایی تجربه کرده و نیاز به استفاده طولانیتری از گن و مراقبتهای فیزیکی پیدا کنند.
همچنین ترمیم زخم در بافتهای ضخیمتر و با جریان خون کمتر، زمانبرتر است. از طرف دیگر، در ابدومینوپلاستی افراد لاغر، بدن فشار کمتری در جریان جراحی متحمل میشود. پوست نازکتر و بافت کمتر، باعث میشود که بهبود سریعتری اتفاق بیفتد.
درد معمولا کمتر و دوره بازگشت به زندگی عادی کوتاهتر است. بیشتر افراد لاغر در مدت کمتر از ۲ هفته میتوانند فعالیتهای سبک روزمره را از سر بگیرند، در حالیکه افراد چاق ممکن است تا ۳ الی ۴ هفته نیاز به مراقبت جدی داشته باشند. بنابراین وضعیت بدنی اولیه نقش مهمی در تعیین روند ریکاوری دارد.
تفاوت در نتیجه نهایی و ماندگاری آن
نتیجه نهایی ابدومینوپلاستی افراد لاغر و چاق تفاوتهای قابل توجهی دارد. افراد لاغر، به دلیل داشتن درصد چربی پایین و عضلاتی که کمتر تحتفشار قرار گرفتهاند، معمولا نتایج بسیار طبیعیتر و واضحتری از جراحی لیپوماتیک میگیرند. شکل عضلات شکم بهتر نمایان میشود، برآمدگی شکم از بین میرود و فرم بدن متناسبتر بهنظر میرسد. همچنین چون پوست کشیده شده کمتر تحت فشار چربی یا وزن اضافی است، ماندگاری نتیجه، طولانیتر خواهد بود.
در مقابل، افراد چاق با وجود اینکه بلافاصله پس از جراحی ظاهر بسیار بهتری پیدا میکنند، اما در صورت رعایت نکردن سبک زندگی سالم، ممکن است دوباره شاهد افتادگی شکم یا بازگشت چربی باشند. از سوی دیگر، در بدنهای سنگینتر گاهی فرمدهی دقیق به عضلات دشوارتر است، چون چربیها مانع مشخص شدن خطوط طبیعی بدن میشوند.
بنابراین، ابدومینوپلاستی افراد لاغر بیشتر جنبه زیبایی دارد و نتیجه آن اغلب رضایتبخشتر است، در حالیکه در افراد چاق این جراحی ترکیبی از زیبایی و نیاز درمانی بهشمار میرود.

چه زمانی افراد لاغر نباید سراغ ابدومینوپلاستی بروند؟
لاغر بودن بهتنهایی بهمعنای کاندید مناسب بودن برای ابدومینوپلاستی نیست. در واقع، گاهی اوقات افراد لاغر نهتنها از این جراحی سودی نمیبرند، بلکه ممکن است نتیجهای نامطلوب، عوارض جسمی یا حتی نارضایتی روانی را تجربه کنند. بنابراین چرایی زمانی انجام ابدومینوپلاستی و دانستن درباره شرایطی که میتواند این تصمیم را به تعویق بیندازد ضروری است.
زمانی که افتادگی شکم شدید نیست و راهحلهای غیرجراحی وجود دارد
یکی از بزرگترین اشتباهاتی که برخی افراد لاغر مرتکب میشوند، عجله برای رفتن بهسراغ عمل ابدومینوپلاستی است؛ در حالیکه افتادگی یا شلی شکم آنقدر شدید نیست که نیاز به جراحی تهاجمی داشته باشد. در بسیاری از مواقع، افتادگی خفیف پوست یا سستی عضلات شکم را میتوان با ورزشهای مخصوص تقویت عضلات شکم، دستگاههای غیرتهاجمی مانند هایفوتراپی، اندولیفت، RF یا حتی برنامه تغذیه مناسب بهبود داد.
اگر شخصی بدون داشتن پوست اضافه یا مشکل جدی در عضلات شکمی صرفا برای زیبایی جزئی بهسراغ ابدومینوپلاستی برود، نهتنها ممکن است نتیجه چشمگیری نگیرد، بلکه باید با جای برش، بخیه و اسکار روی پوست نیز کنار بیاید. همچنین بیهوشی عمومی و ریسکهای جراحی همیشه وجود دارند، حتی برای افراد سالم.
بنابراین اگر افتادگی خفیف است و با روشهای سادهتر قابل درمان، بهتر است از انجام این جراحی صرفنظر شود. این توصیه خصوصا برای کسانی که تازه زایمان یا اخیرا وزن کم کردهاند بسیار مهم است؛ زیرا بدن هنوز در حال ترمیم طبیعیست.
زمانی که فرد دچار اختلال بدریختانگاری بدن (Body Dysmorphic Disorder) است
ابدومینوپلاستی افراد لاغر برای تغییرات واقعی و قابل مشاهده طراحی شده، نه برای برطرفکردن مشکلات ذهنی مرتبط با تصور بدن. برخی افراد لاغر، با وجود داشتن اندام مناسب و طبیعی، تصور میکنند شکمشان بیش از حد افتاده یا زشت است. این موضوع ممکن است ناشی از اختلالی روانی بهنام BDD یا بدریختانگاری بدن باشد.
در این شرایط، فرد در ذهن خود به شکل غیرواقعی ایرادهایی در ظاهر میبیند و با جراحیهای متعدد سعی در اصلاح آن دارد. اما این جراحیها نهتنها مشکل را حل نمیکنند، بلکه ممکن است او را به چرخه بیپایانی از نارضایتی و افسردگی بکشانند.
برای این گروه از افراد، قبل از هر اقدامی باید با روانشناس یا روانپزشک و همینطور بهترین دکتر ابدومینوپلاستی مشورت کرد تا مشخص شود آیا واقعا مشکل فیزیکی وجود دارد یا منبع عدم رضایت از خود، ذهنی است. ابدومینوپلاستی در چنین شرایطی نهتنها کمکی نمیکند، بلکه ممکن است باعث پشیمانی، استرس یا وسواس شدیدتر شود. خودآگاهی و تشخیص صحیح در چنین مواقعی بسیار حیاتیست.
زمانی که فرد برنامه بارداری یا کاهش وزن جدی در آینده دارد
ابدومینوپلاستی در افراد لاغر زمانی موثر و ماندگار است که بدن بهثبات رسیده باشد؛ یعنی وزن فرد طی ماهها یا سالهای اخیر ثابت مانده و تصمیمی برای تغییر شدید در سبک زندگی نداشته باشد. اگر فردی قصد بارداری در آینده نزدیک دارد، بهتر است این جراحی را به تعویق بیندازد. چون بارداری مجدد باعث کشش پوست شکم، جدا شدن عضلات و برگشت افتادگی خواهد شد.
همینطور اگر کسی بهتازگی وارد مسیر کاهش وزن شده و هنوز به وزن هدف نرسیده، بهتر است صبر کند. کاهش وزن پس از جراحی میتواند منجر به شلی دوباره پوست و از بین رفتن نتایج زیبایی شود. در این صورت، فرد ممکن است به جراحی دوم نیاز پیدا کند.
بهترین زمان برای ابدومینوپلاستی، زمانیست که بدن در شرایط پایداری قرار دارد و شخص به وزن ایدهآل خود رسیده و قصد تغییر اساسی در آینده ندارد. تصمیمگیری زودهنگام، بهویژه در افراد لاغر، میتواند منجر به عدم رضایت از نتیجه نهایی شود.
مراقبتهای بعد از ابدومینوپلاستی برای افراد لاغر
مراقبتهای بعد از ابدومینوپلاستی افراد لاغر، شرایط و حساسیتهای خاص خود را دارد. چون ذخایر چربی کمتر است، پوست نازکتر بوده و بدن با سرعت متفاوتی ترمیم میشود. از رژیم غذایی گرفته تا نحوه استراحت، استفاده از گن و بازگشت به فعالیتهای روزمره؛ همه این موارد باید با دقت بیشتری انجام شود تا نتیجه نهایی همان شکم تخت و فرمگرفتهای باشد که انتظار میرود.
تغذیه مناسب برای ترمیم بهتر
در بدنهای کمچرب افراد لاغر به دلیل توده چربی کمتر، باید بیشتر به تامین انرژی و مواد مغذی بعد از جراحی توجه کنند. برخلاف تصور عمومی، بدن در زمان ترمیم به پروتئین، چربیهای سالم، ویتامینها و مواد معدنی نیاز دارد. تغذیه ناکافی یا کمکالری روند بهبود را کند کرده و حتی منجر به تحلیل عضلات شکم میشود. از اینرو، استفاده روزانه از منابع پروتئینی مانند تخممرغ، ماهی، گوشت سفید، حبوبات و مغزها ضروری است.
همچنین مصرف میوهها و سبزیجات تازه به تأمین ویتامین C، روی و آنتیاکسیدانهای لازم کمک میکند. افراد لاغر گاهی به اشتباه از غذاهای سبک یا کمحجم استفاده میکنند؛ در حالیکه بدن پس از عمل نیاز به سوخت کافی برای بازسازی دارد.
نوشیدن آب کافی هم یکی دیگر از ضروریات است. کمآبی میتواند موجب ضعف، سردرد و یبوست شود و فرایند ترمیم را به تعویق بیندازد. یک رژیم غذایی متعادل، کلید کاهش التهاب، بهبود سریعتر زخمها و بازگشت انرژی در روزهای بعد از عمل است.
محدودیت فعالیت و بازگشت تدریجی به حرکت
بدنهای لاغر اغلب عضلات کمچربی و شکنندهتری دارند و این یعنی فشار بیشازحد بر عضلات شکم میتواند منجر به گسست مجدد بخیهها یا آسیب عضلانی شود. به همین دلیل، رعایت دقیق محدودیتهای حرکتی بعد از ابدومینوپلاستی افراد لاغر از اهمیت ویژهای برخوردار است.
در هفتههای ابتدایی، انجام کارهای سنگین، خمشدن یا بلند کردن اجسام ممنوع است. حتی در ظاهر سادهترین حرکات مثل عطسه کردن یا سرفه شدید هم باید با احتیاط انجام شود. استراحت کافی برای جلوگیری از کشیدگی عضلات الزامی است.
بعد از دو تا سه هفته میتوان با راهرفتنهای سبک شروع کرد، اما بازگشت کامل به فعالیت بدنی و ورزش باید زیر نظر جراح و معمولا بعد از ۶ تا ۸ هفته صورت بگیرد. افراد لاغر به دلیل وضعیت بدنی ظریفتر، غالبا زودتر احساس بهبودی میکنند. اما این احساس نباید باعث عجله در بازگشت به فعالیتهای روزمره شود. تعجیل میتواند نتایج جراحی را تخریب کرده و دوره نقاهت را طولانیتر کند.
استفاده صحیح از گن و مدیریت جای بخیه
استفاده از گن فشاری پس از ابدومینوپلاستی افراد لاغر یکی دیگر از مهمترین مراقبتهاست. تصور غلطی وجود دارد که چون این افراد چربی اضافی ندارند، به گن نیاز ندارند؛ در حالی که این وسیله به تثبیت نتایج جراحی، کاهش تورم، جلوگیری از تجمع مایعات و فرمدهی به شکم کمک میکند. در بدنهای لاغر، گن میتواند بهتر بنشیند و راحتتر تحمل شود، اما همچنان باید طبق زمانبندی توصیهشده (معمولا ۶ تا ۸ هفته) استفاده شود.
علاوه بر آن، مراقبت از زخمها و جای بخیه نیز در افراد لاغر اهمیت زیادی دارد؛ چرا که پوست نازکتر بوده و اسکارها واضحتر دیده میشوند. استفاده از پمادهای ترمیمکننده، ژلهای سیلیکونی و محافظت از زخم در برابر نور آفتاب میتواند به بهبود ظاهر اسکار کمک کند. همچنین از خاراندن یا دستکاری زخم باید خودداری شود. رعایت این اصول ساده، کمک میکند تا اسکارها به مرور زمان محوتر شوند و ظاهر شکم صاف و زیبا باقی بماند.
سخن پایانی
میتوان گفت که ابدومینوپلاستی صرفا یک جراحی برای افراد دارای اضافهوزن نیست؛ بلکه بسیاری از افراد لاغر نیز به دلایل مختلفی مانند شلشدگی عضلات، افتادگی پوست پس از بارداری یا کاهش وزن شدید، میتوانند از این جراحی بهرهمند شوند. نکته کلیدی در موفقیت ابدومینوپلاستی افراد لاغر، انتخاب هوشمندانه و آگاهانه است، هم در مرحله تصمیمگیری، هم در مراقبتهای بعد از جراحی.
شناخت دقیق زمان مناسب برای انجام ابدومینوپلاستی، درک تفاوتهای این عمل در بدنهای لاغر و چاق، و پایبندی به مراقبتهای پس از عمل، همگی نقش حیاتی در رسیدن به یک نتیجه طبیعی، متناسب و رضایتبخش دارند. اگرچه افراد لاغر معمولا با عوارض کمتری مواجه میشوند، اما همچنان باید بدن خود را جدی بگیرند، به صدای آن گوش دهند و با صبر و دقت مسیر بهبود را طی کنند. کلینیک زیبایی دکتر نجف بیگی با تمرکز بر ایجاد آگاهی و شفافسازی، بهترین خدمات مشاوره و مراقبت جراحی ابدومینوپلاستی را در مسیر رضایت مشتریان، ارائه میکند.
سوالات متداول
بله، لاغر بودن به معنای نداشتن افتادگی یا شلشدگی شکم نیست. عواملی مثل بارداری، کاهش وزن شدید یا ضعف عضلات شکم میتوانند نیاز به این جراحی را در افراد لاغر ایجاد کنند.
مانند هر عمل جراحی دیگری، ممکن است عوارضی مانند تورم، کبودی یا عفونت ایجاد شود؛ ولی به دلیل سلامت عمومی بهتر در افراد لاغر، احتمال بروز عوارض کمتر است.
معمولا بین 2 تا 4 هفته. با این حال، رعایت دقیق مراقبتهای پس از جراحی نقش مهمی در کوتاهتر شدن این دوره دارد.