پروتز سینه و اسکارهای زیرپوستی: چگونه از بین می‌روند؟

در کنار افزایش زیبایی و اعتمادبه‌نفس بسیاری از بانوان پس از انجام جراحی پروتز سینه، یکی از دغدغه‌های رایج بعد از عمل، باقی ماندن جای زخم یا همان اسکار پروتز سینه است. این اسکارها معمولا به‌صورت خطوط یا بافت‌های سفت زیرپوستی ایجاد می‌شوند که به نوعی واکنش طبیعی بدن به برش جراحی و روند ترمیم زخم تلقی می‌شوند. شدت و ماندگاری اسکار به عواملی مانند نوع پوست، مهارت جراح، محل برش و میزان مراقبت‌های بعد از عمل بستگی دارد.

خبر خوب این است که پیشرفت تکنیک‌های جراحی و روش‌های ترمیمی، امکان کاهش یا حتی محو کامل اسکارهای زیرپوستی را فراهم کرده است. از لیزر تراپی و میکرونیدلینگ گرفته تا کرم‌های ترمیم‌کننده و مراقبت‌های خانگی، گزینه‌های متعددی برای بهبود ظاهر پوست وجود دارد.

اگر به‌تازگی پروتز سینه انجام داده‌اید یا قصد انجام این جراحی را دارید، آگاهی از روش‌های پیشگیری و درمان اسکار پروتز سینه، نتیجه‌ را طبیعی‌تر و رضایت‌بخش‌تر خواهد کرد. از این‌رو، در این مقاله از کلینیک زیبایی دکتر نجف بیگی، به بررسی دقیق علت ایجاد اسکار، راهکارهای علمی و مراقبت‌های کلیدی برای کاهش جای زخم بعد از پروتز سینه می‌پردازیم.

اسکار زیرپوستی بعد از پروتز سینه چیست و چرا ایجاد می‌شود؟

بعد از جراحی سینه، بدن به‌طور طبیعی فرایند ترمیم زخم را آغاز می‌کند. در این روند، سلول‌های پوست و بافت همبند برای بستن محل برش و محافظت از ناحیه جراحی‌شده، شروع به تولید کلاژن می‌کنند. این فعالیت سلولی باعث شکل‌گیری بافتی جدید در زیر پوست می‌شود که به آن اسکار پروتز سینه یا اسکار زیرپوستی گفته می‌شود.

برخلاف جای بخیه که روی سطح پوست دیده می‌شود، اسکار زیرپوستی از بیرون کاملا مشخص نیست اما می‌تواند به‌صورت برجستگی یا سفتی در زیر پوست لمس شود. میزان ایجاد این اسکار به عواملی مثل ژنتیک، نوع پوست، اندازه پروتز، محل برش و مهارت جراح بستگی دارد. حتی رعایت یا عدم رعایت مراقبت‌های بعد از عمل هم تاثیر زیادی بر شدت آن دارد.

این اسکار بخشی از واکنش طبیعی بدن است و در بسیاری از موارد با گذشت زمان کمرنگ‌تر یا نرم‌تر می‌شود، اما گاهی نیاز به مداخلات درمانی مثل لیزر تراپی، ماساژ تخصصی یا کرم‌های ترمیم‌کننده دارد تا نتیجه نهایی پروتز سینه، طبیعی‌تر و زیباتر به نظر برسد.

واکنش طبیعی بدن بعد از جراحی پروتز سینه

وقتی در عمل پروتز پکسی، پروتز در بدن قرار می‌گیرد، سیستم ایمنی بلافاصله آن را به‌عنوان یک جسم خارجی شناسایی می‌کند و برای محافظت از بافت‌ها، اطراف پروتز را با لایه‌ای از بافت فیبری می‌پوشاند. این واکنش که «کپسول فیبروزی» نام دارد، در واقع اولین مرحله ایجاد اسکار پروتز سینه است.

در روزها و هفته‌های اولیه، بدن با افزایش تولید کلاژن و فیبرهای الاستیک تلاش می‌کند محل برش را ترمیم و پروتز را در جای خود تثبیت کند. در صورت بیش‌ازحد فعال شدن این فرایند یا رعایت نکردن مراقبت‌های لازم، سفتی بافت و برجستگی اسکار زیرپوستی مشاهده می‌شود.

یکی از نکات مهم این است که واکنش طبیعی بدن الزاماً مضر نیست؛ در واقع ایجاد کپسول محافظ، بخشی از عملکرد طبیعی سیستم ایمنی است. اما مشکل زمانی به وجود می‌آید که این کپسول بیش‌ازحد ضخیم شود یا به پوست و بافت اطراف فشار وارد کند.

تفاوت اسکار زیرپوستی با جای بخیه سطحی

بسیاری از افراد تصور می‌کنند جای زخم بعد از جراحی فقط همان خط باریک روی پوست است، اما در واقع، اسکار پروتز سینه می‌تواند در لایه‌های عمقی‌تر نیز شکل بگیرد. جای بخیه سطحی در اپیدرم (لایه بیرونی پوست) ایجاد می‌شود و معمولا با گذشت چند ماه و با مراقبت مناسب، کمرنگ و صاف می‌شود.

اما اسکار زیرپوستی در لایه‌های عمیق‌تر پوست و بافت همبند تشکیل می‌شود و حتی اگر روی سطح پوست محو شده باشد، زیر آن ممکن است همچنان بافت سفت یا برجسته‌ای ایجاد شود.

تفاوت دیگر این دو نوع اسکار در درمان آن‌هاست. جای بخیه معمولا با کرم‌های ترمیم‌کننده و محافظت در برابر آفتاب بهبود می‌یابد، اما اسکار زیرپوستی ممکن است به روش‌های تخصصی مانند ماساژ عمقی، لیزر فرکشنال یا درمان‌های پزشکی دیگر نیاز پیدا کند. آگاهی از این تفاوت‌ها کمک می‌کند بیماران انتظارات واقع‌بینانه‌تری از روند بهبودی و اقدامات لازم برای رسیدن به نتیجه ایده‌آل بعد از پروتز سینه داشته باشند.

عوامل موثر بر شدت و ماندگاری اسکارهای زیرپوستی

بعد از جراحی پروتز سینه، روند ترمیم پوست و بافت‌های داخلی در هر فرد متفاوت است. همین موضوع باعث می‌شود شدت و ماندگاری اسکارهای زیرپوستی نیز از شخصی به شخص دیگر متفاوت عمل کند. اسکار پروتز سینه در بعضی افراد خیلی ملایم و موقت بوده و در برخی دیگر برجسته یا سفت باقی می‌ماند. این تفاوت‌ها به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ از ویژگی‌های ژنتیکی و نوع پوست گرفته تا مهارت بهترین دکتر جراح سینه و نحوه مراقبت‌های بعد از عمل. شناخت این عوامل به بیماران کمک می‌کند تا با انتخاب‌های آگاهانه، احتمال ایجاد اسکار شدید را کاهش دهند و به نتایج زیبایی مطلوب‌تری دست یابند. در ادامه، سه عامل کلیدی را بررسی می‌کنیم که بیشترین تاثیر را بر کیفیت و ماندگاری اسکارهای زیرپوستی دارند.

نقش ژنتیک و نوع پوست بر اسکار پروتز سینه

یکی از مهم‌ترین عوامل در ایجاد و ماندگاری اسکار پروتز سینه، ویژگی‌های ژنتیکی فرد است. برخی افراد به‌طور طبیعی مستعد تولید بافت فیبروزی بیشتر هستند، به این معنا که بدن آن‌ها در واکنش به زخم، کلاژن بیشتری تولید می‌کند. این امر می‌تواند باعث تشکیل اسکارهای برجسته یا حتی کلویید شود که دیرتر از بین می‌روند.

نوع پوست نیز تاثیر زیادی دارد. به‌عنوان مثال، پوست‌های تیره‌تر معمولا بیشتر در معرض تغییر رنگ یا هیپرپیگمانتاسیون در ناحیه زخم قرار می‌گیرند، در حالی که پوست‌های روشن اسکارهای قرمز و قابل‌مشاهده‌تری دارند. حتی ضخامت و خاصیت ارتجاعی پوست هم در ظاهر نهایی جای زخم نقش دارند.

اگر فرد سابقه خانوادگی اسکارهای ضخیم یا کلویید دارد، احتمال ایجاد اسکار زیرپوستی برجسته بعد از پروتز سینه نیز بیشتر می‌شود. به همین دلیل، مشاوره قبل از عمل و اطلاع‌رسانی به جراح درباره سوابق خانوادگی و شرایط پوستی می‌تواند به انتخاب تکنیک مناسب جراحی، بهترین مارک پروتز سینه و کاهش ریسک ایجاد اسکار کمک کند.

تاثیر مهارت جراح بر کاهش اسکار سینه

مهارت و تجربه جراح، نقشی حیاتی در کاهش احتمال ایجاد اسکار پروتز سینه دارد. جراحان باتجربه با استفاده از تکنیک‌های دقیق برش و بخیه، تلاش می‌کنند کمترین آسیب را به بافت‌های اطراف وارد کنند و خطوط برش را در محل‌هایی که اسکار کمتر قابل‌مشاهده است، قرار دهند.

همچنین انتخاب نوع برش (زیر سینه، دور هاله سینه یا زیر بغل) باید بر اساس آناتومی بدن بیمار و شرایط پوستی او انجام شود تا فشار کمتری بر محل بخیه وارد شود. استفاده از نخ‌های بخیه مناسب، انجام بخیه‌های چندلایه و رعایت اصول استریل نیز از جمله مواردی است که به بهبود بهتر زخم و کاهش تشکیل بافت فیبروزی کمک می‌کند.

از سوی دیگر، جراح باتجربه نه‌تنها در حین عمل، بلکه در دوره نقاهت نیز بیمار را به‌طور دقیق راهنمایی می‌کند تا مراقبت‌های لازم را انجام دهد. بنابراین، انتخاب یک جراح متبحر و دارای نمونه‌کار موفق، از مهم‌ترین گام‌ها برای پیشگیری از اسکار زیرپوستی شدید و ماندگار بعد از پروتز سینه است.

مراقبت‌های پس از جراحی پروتز سینه و اهمیت آن

حتی اگر بهترین جراح و مناسب‌ترین تکنیک انتخاب شود، بی‌توجهی به مراقبت‌های بعد از عمل می‌تواند باعث ایجاد یا تشدید اسکار پروتز سینه شود.

• پوشیدن سوتین‌های طبی مخصوص در هفته‌های اول، فشار یکنواختی روی بافت اعمال می‌کند و به جلوگیری از کشیدگی بخیه‌ها کمک می‌کند.
• همچنین تمیز نگه داشتن محل زخم، جلوگیری از عفونت و استفاده از پمادها یا ژل‌های سیلیکونی طبق توصیه پزشک، از اقدامات ضروری است.
• ماساژ ملایم ناحیه جراحی‌شده بعد از ترمیم اولیه نیز می‌تواند گردش خون را بهبود بخشد و به نرم‌تر شدن بافت فیبروزی کمک کند.
• تغذیه نیز نقش مهمی در روند ترمیم دارد. مصرف پروتئین کافی، ویتامین C، روی و آب کافی می‌تواند تولید کلاژن سالم را تقویت کند و روند بهبود را سرعت ببخشد.
• در مقابل، مصرف سیگار یا الکل می‌تواند جریان خون را مختل و روند ترمیم را آهسته کند.

رعایت دقیق توصیه‌های پزشک و پیگیری منظم ویزیت‌ها، بهترین راه برای اطمینان از کاهش تدریجی و بهبود ظاهر اسکارهای زیرپوستی است. در واقع، مراقبت صحیح بعد از عمل، کلید اصلی دستیابی به نتیجه‌ای زیبا و طبیعی در جراحی پروتز سینه محسوب می‌شود.

چگونه می‌توان اسکار زیرپوستی را بعد از پروتز سینه از بین برد؟

بعد از انجام پروتز سینه یا حتی جراحی‌هایی مانند عمل پروتز پکسی، ممکن است برخی بیماران با اسکار پروتز سینه یا همان جای زخم‌های زیرپوستی مواجه شوند. این اسکارها در واقع بخشی از واکنش طبیعی بدن برای ترمیم بافت‌ها هستند، اما گاهی برجسته، سفت یا تغییر رنگ یافته باقی می‌مانند و روی زیبایی سینه تأثیر می‌گذارند. خوشبختانه، علم پزشکی امروز روش‌های متنوعی برای کاهش یا حذف این اسکارها ارائه کرده است. از درمان‌های غیرتهاجمی گرفته تا تکنیک‌های جراحی، انتخاب روش مناسب بستگی به عمق، نوع و سن اسکار دارد. سه روش اصلی برای از بین بردن اسکارهای زیرپوستی عبارتند از:

روش‌های غیرتهاجمی مانند لیزر تراپی و میکرونیدلینگ

لیزر تراپی یکی از پیشرفته‌ترین و مؤثرترین روش‌ها برای کاهش اسکار پروتز سینه محسوب می‌شود. این روش با تاباندن پرتوهای متمرکز نور به بافت اسکار، تولید کلاژن سالم را تحریک کرده و بافت فیبروزی را تجزیه می‌کند. نتیجه این فرآیند، نرم‌تر شدن و یکنواخت شدن پوست در ناحیه جراحی است.

میکرونیدلینگ نیز روشی کاربردی است که با ایجاد سوراخ‌های میکروسکوپی در پوست، سیستم ترمیم طبیعی بدن را فعال کرده و کلاژن‌سازی را افزایش می‌دهد. ترکیب میکرونیدلینگ با سرم‌های ترمیم‌کننده یا PRP می‌تواند تاثیر آن را چند برابر کند.

این روش‌ها به‌ویژه برای بیمارانی که پس از جراحی سینه به دنبال بهبود تدریجی و ایمن اسکار هستند، بسیار مناسب است. نکته مهم این است که درمان‌های غیرتهاجمی معمولا به چند جلسه مداوم نیاز دارند تا نتیجه مطلوب به دست آید.

درمان‌های دارویی و کرم‌های ترمیم‌کننده جای زخم

در مراحل اولیه تشکیل اسکار پروتز سینه، استفاده از کرم‌ها و ژل‌های ترمیم‌کننده می‌تواند روند بهبود را تسریع کرده و از سفت یا برجسته شدن بافت جلوگیری کند. محصولات حاوی سیلیکون، ویتامین E و عصاره‌های گیاهی مانند پیاز، با ایجاد یک لایه محافظ روی زخم، رطوبت را حفظ و التهاب را کاهش می‌دهند.

ژل‌های سیلیکونی به‌ویژه برای کاهش قرمزی و صاف‌تر کردن سطح پوست بسیار موثرند. همچنین در برخی موارد، تزریق داروهای کورتیکواستروئیدی برای نرم کردن اسکارهای برجسته یا کلویید توصیه می‌شود.

این دسته از درمان‌ها کم‌تهاجمی بوده و می‌توانند به‌عنوان مکملی برای سایر روش‌های درمانی استفاده شوند. حتی پس از قرار دادن بهترین مارک پروتز سینه، رعایت این مراقبت‌ها نتیجه جراحی را از نظر زیبایی بسیار بهتر و طبیعی‌تر می‌کند.

تکنیک‌های جراحی ترمیمی برای اسکارهای عمیق

در مواردی که اسکار پروتز سینه بسیار ضخیم، تغییر شکل‌یافته یا دردناک هستند، گاهی تنها راهکار موثر، جراحی ترمیمی است. در این روش، جراح با برداشتن بافت اسکار یا اصلاح آن، تلاش می‌کند ظاهر سینه را بازسازی کرده و خطوط زخم را در نواحی کمتر قابل مشاهده پنهان کند.

گاهی از تکنیک‌های فلپ یا پیوند پوست برای ایجاد پوشش طبیعی‌تر استفاده می‌شود. این نوع جراحی نیاز به دوره نقاهت طولانی‌تر دارد، اما برای بیمارانی که اسکار باعث محدودیت حرکتی یا تغییر شدید فرم سینه شده، نتایج بسیار رضایت‌بخشی به همراه دارد.

انتخاب بهترین دکتر جراح سینه در این مرحله اهمیت زیادی دارد، زیرا مهارت جراح در ترکیب تکنیک‌های بازسازی و زیبایی می‌تواند نتیجه نهایی را به‌طور چشمگیری بهبود دهد. گاهی نیز پس از جراحی ترمیمی، از لیزر یا میکرونیدلینگ برای تکمیل روند درمان استفاده می‌شود تا پوست یکنواخت‌تر و طبیعی‌تر به نظر برسد.

چه زمانی باید برای درمان اسکارهای زیرپوستی به پزشک مراجعه کرد؟

بعد از انجام پروتز یا جراحی سینه، بدن به‌طور طبیعی فرآیند ترمیم را آغاز می‌کند و اغلب اسکارها به‌مرور کمرنگ و نرم می‌شوند. اما در برخی موارد، اسکار پروتز سینه غیرطبیعی است یا باعث تغییر شکل ظاهری و حتی ایجاد ناراحتی می‌شود. در این شرایط، تشخیص زمان مناسب مراجعه به پزشک اهمیت زیادی دارد. زیرا مداخله به‌موقع می‌تواند از پیشرفت بافت اسکار جلوگیری کرده و نتیجه زیبایی بهتری ایجاد کند. در ادامه، دو گروه از علائمی که نیازمند بررسی تخصصی هستند را مرور می‌کنیم.

علائم اسکارهای غیرطبیعی یا کلویید

یکی از شایع‌ترین مشکلات بعد از عمل، تشکیل اسکار کلویید است. این نوع اسکار در نتیجه رشد بیش‌ازحد بافت فیبروزی ایجاد می‌شود و معمولا ضخیم، براق و برجسته‌تر از سطح پوست است. در مواردی، اسکار کلویید حتی فراتر از محل برش جراحی گسترش پیدا می‌کند و باعث تغییر ظاهر سینه می‌شود.

در بیماران با زمینه ژنتیکی خاص یا افرادی که بعد از جراحی مراقبت‌های لازم را رعایت نکرده‌اند، احتمال ایجاد اسکار پروتز سینه به شکل کلویید بیشتر است. اگر متوجه شدید جای زخم شما به‌جای صاف شدن، روزبه‌روز برجسته‌تر، قرمزتر یا خارش‌دار می‌شود، باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید. درمان کلویید در مراحل اولیه با لیزر، تزریق کورتون یا ژل سیلیکون بسیار موثرتر خواهد بود.

نشانه‌هایی که نیاز به مداخله فوری دارند

برخی تغییرات در محل جراحی نشانه بروز عارضه جدی هستند و نباید نادیده گرفته شوند. اگر بعد از جراحی، اسکار با علائمی مثل:

• درد شدید، تورم غیرطبیعی، ترشح چرکی، تغییر رنگ شدید پوست یا خونریزی همراه شود، ممکن است نشانه عفونت یا واکنش التهابی شدید باشد.
• همچنین اگر اسکار باعث محدودیت حرکت یا کشش پوست در ناحیه جراحی شده، مراجعه سریع به جراح الزامی است.

در چنین شرایطی، تاخیر در درمان می‌تواند منجر به ماندگاری دائمی اسکار پروتز سینه یا حتی تغییر فرم سینه شود.

پزشک می‌تواند با معاینه دقیق، روش مناسب را انتخاب کند؛ از درمان‌های ساده و غیرتهاجمی گرفته تا مداخلات جراحی. به همین دلیل، توصیه می‌شود هر تغییر غیرعادی را جدی بگیرید و برای ارزیابی به یک متخصص یا بهترین دکتر جراح سینه مراجعه کنید.

سخن پایانی

اسکارهای زیرپوستی بعد از عمل پروتز سینه، بخشی طبیعی از فرآیند ترمیم بدن هستند، اما در برخی موارد می‌توانند ظاهر سینه را تحت تاثیر قرار دهند یا باعث ناراحتی شوند. روش‌های متنوعی برای کاهش یا حذف اسکار پروتز سینه وجود دارد؛ از لیزر تراپی و میکرونیدلینگ گرفته تا کرم‌ها و ژل‌های ترمیم‌کننده و حتی جراحی ترمیمی برای موارد شدید. انتخاب بهترین روش درمان، بستگی به نوع اسکار، زمان ایجاد آن و شرایط کلی پوست دارد.

مراجعه به پزشک متخصص در زمان مناسب، کلید دستیابی به بهترین نتیجه است. تاخیر در درمان یا انتخاب روش نامناسب می‌تواند باعث ماندگاری طولانی‌تر جای زخم شود. اگر به دنبال درمان موثر، ایمن و زیبایی طبیعی هستید، پیشنهاد می‌کنیم مشاوره با کلینیک زیبایی دکتر نجف بیگی را در اولویت قرار دهید. این مرکز با بهره‌گیری از تجهیزات پیشرفته و تیم پزشکی مجرب، بهترین راهکار را برای بهبود ظاهر سینه و کاهش اسکارها ارائه می‌دهد.

سوالات متداول